هدف پژوهش حاضر اثربخشی مدل آموزش والدین مبتنی بر براون در واکنش پذیری هیجانی، تحول مثبت نوجوانی، مسئولیت پذیری و شادی نوجوانان 12 تا 15 سال خارج از کنترل والدین بود. روش پژوهش نیمه ازمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون و دوره‌ی پیگیری دوماهه همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه والدین دارای نوجوانان 12 تا 15 سال خارج از کنترل و فرزندانشان در شهر اصفهان در تابستان 1400 بود. بدین منظور از طریق درج فراخوان در مراکز مشاوره و دعوت به شرکت در پژوهش، به شیوه نمونه گیری در دسترس و با در نظر گرفتن ملاک های خروج و ورود، تعداد ۴۰ نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل( ۲۰ نفر آزمایش، ۲۰ نفر کنترل) گمارده شدند. افراد گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌‌ای در دوره آموزشی شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل، مداخله‌‌‌‌ای صورت نگرفت. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه‌های واکنش پذیری هیجانی ماتو و نوک (2008)، تحول مثبت نوجوانی گلدوف و همکاران (2014)، مسئولیت پذیری سالکوسکیس و همکاران (۲۰0۰)، شادی آرگیل، مارتین و کرسلند (1989) و تعارض والد –فرزندی مورای و اشتراوس (1990) بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل واریانس امیخته در نرم افزار SPSS-24 استفاده شد. نتایج نشان داد، مدل آموزش والدین براون بر متغیرهای واکنش‌پذیری هیجانی، تحول مثبت، مسئولیت پذیری و شادی نوجوانان 12 تا 15 سال خارج از کنترل والدین تاثیر معنادار دارد و و اثرات آموزش در در طول زمان ثابت باقی مانده است (01/0p<). تفاصيل المقالة