مقدمه و هدف: ارتقای بهرهوری در آموزشوپرورش نهتنها به توسعهی اقتصادی - اجتماعی کمک میکند بلکه از راه تربیت نیروی انسانی کارآمد و خلاق میتواند موجب اعتلای کشور گردد. این پژوهش باهدف شناسایی و رتبهبندی شاخصهای بهرهوری مدیران ادارات آموزشوپرورش استان خراسان رضوی انجام گرفت.
روش شناسی پژوهش: روش پژوهش، روش اکتشافی آمیخته (کیفی- کمی) بوده که در بخش کیفی، تحلیل محتوای کیفی و در بخش کمی، پیمایشی لحاظ گردیده است. نمونه آماری در بخش کیفی،13 نفر از استادان هیاتعلمی رشته مدیریت آموزشی با روش نمونهگیری نظری و در قسمت کمی، نیز 13 نفر از استادان شاغل در دانشگاههای خراسان رضوی با روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. روش تجزیهوتحلیل دادههای مصاحبه در بخش کیفی، کدگذاری باز، محوری و انتخابی و در بخش تحلیل آنتروپی شانون انتخابشده است.
یافته ها: یافتههای پژوهش در بخش کیفی شامل 4 شاخص عمده (فردی، مدیریتی، سازمانی و محیطی) و 20 مقوله به دست آمد و نتایج بخش کمی نشان داد که مقوله مدیریتی با ضریب اهمیت 252/0 بیشترین اهمیت و مقوله محیطی با ضریب اهمیت 248/0 کمترین اهمیت را در میان شاخصها دارا هستند.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافتههای پژوهش میتوان گفت که 4 شاخص معرفیشده قابلیت ارزیابی بهرهوری مدیران ادارات آموزشوپرورش رادارند و مسوولان میتوانند این شاخصها را مدنظر قرار دهند.
تفاصيل المقالة