خامه به دلیل رطوبت کافی، pH نزدیک به خنثی و غنی بودن مواد غذایی محیط مناسبی برای رشد بسیاری از میکروارگانیسم‌ها است. دلیل عمدۀ تلخی خامه، تجزیۀ پروتئین های خامه به پپتیدهای هیدروفوبیک توسط آنزیم پروتئاز حاصل از باکتری‌های مقاوم به دمای پاستوریزاسیون است. پژوهش حاضر به‌منظور بررسی تفصیلی و شناسایی مولکولی باکتری های تلخ کنندۀ خامۀ پاستوریزه انجام گرفت. نمونه های خامه پاستوریزه پس از جمع آوری، تحت آزمایش‌های میکروبی شامل شمارش تعداد کل میکروارگانیسم‌ها، تعداد باکتری‌های سرمادوست، تعداد باکتری‌های کلی فرم، تعداد باکتری‌های مقاوم به حرارت، تعداد باکتری‌های اسپوردار و نیز آزمون های شیمیایی شامل اسیدیته و pH قرار گرفت. این آزمون ها در دو دمای 4 و 15 درجه سلسیوس و در روزهای 1، 3، 5، 7، 9، 11 بعد از تولید خامه و با سه تکرار انجام شد. جدایه های تلخ کنندۀ خامه از نظر فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی، فیلوژنتیکی و مولکولی شناسایی شدند. جدایه ها به خامۀ سترون تلقیح و ازنظر تغییر طعم به صورت حسی ارزیابی شدند. دو گونۀ باکتری عامل طعم تلخی از خامۀ پاستوریزه جداسازی و شناسایی شدند. تعیین توالی مولکولی قطعۀ ژنی16S rRNA جدایه ها نشان داد که Bacillus cereus و Bacillus subtilisعلت عمدۀ تلخی بودند. دمای نگهداری یکی‌ از مهم ترین عوامل مؤثر در فعالیت میکروارگانیسم‌ها و ماندگاری شیر خام است. نگهداری شیر خام به مدت طولانی قبل از فرایند پاستوریزاسیون منجر به افزایش باکتری‌های پروتئولیتیک مقاوم به دمای پاستوریزاسیون و تولید پروتئاز و تغییر طعم محصول می گردد. تفاصيل المقالة

سابقه و هدف: در حدود 98 درصد پتاسیم موجود در خاک به شکل کانی های معدنی است که برای گیاهان قابل استفاده نمی باشد. باکتری های حل کنندۀ پتاسیم قادرند سیلیکات های معدنی حاوی پتاسیم را تجزیه کرده و پتاسیم قابل جذب برای گیاهان آزاد کنند. این مطالعه با هدف جداسازی باکتری های حل کننده پتاسیم از خاک ریزوسفری گیاهان و بررسی توانایی جدایه ها در محلول سازی سیلیکات ها جهت آزادسازی پتاسیم انجام شد. مواد و روش ها: باکتری های حل کنندۀ پتاسیم از نمونه های خاک ریزوسفری گیاهان مختلف جداسازی شدند. جدایه ها در محیط کشت الکساندروف کشت و بر اساس تشکیل هاله ناشی از حلالیت پتاسیم بررسی شدند. جدایه ها، با استفاده از روش های ماکروسکوپی، میکروسکوپی، بیوشیمیایی و مولکولی مورد شناسایی قرار گرفتند. به منظور تخمین کمی پتاسیم آزاد شده توسط جدایه ها در محیط مایع الکساندروف و در خاک از روش فلیم فوتومتری استفاده شد. یافته ها: از مجموع 30 جدایه با قابلیت آزادسازی پتاسیم، تعداد 5 جدایه توانایی بالایی در حلالیت پتاسیم داشتند. مطالعات بیوشیمیایی و مولکولی نشان داد که جدایه ها متعلق به سه جنس باسیلوس، پانی باسیلوس و سودوموناس بودند. بررسی های فلیم فوتومتری نشان داد که مقدار پتاسیم آزاد شده توسط جدایه ها بین 950 تا 1250 میلی گرم بر لیتر در محیط مایع و بین 525 تا 550میلی گرم بر کیلوگرم در خاک بود. نتیجه گیری: باکتری های حل کننده پتاسیم از ریزوسفر خاک هایی با توانایی بالای تثبیت پتاسیم جداسازی و شناسایی گردیدند. این جدایه ها توانایی قابل ملاحظه ای در حلالیت کانی ها و آزادسازی پتاسیم معدنی قابل جذب دارند و می توانند در تولید کودهای بیولوژیک به منظور افزایش میزان پتاسیم در دسترس خاک و بهبودی رشد و بازدهی گیاهان زراعی مورد استفاده قرار گیرند. تفاصيل المقالة

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس سیمولانس یک کوکسی گرم مثبت و خوشه ای می باشد که از پوست، ادرار و نمونه های بالینی انسان و حیوان به ویژه عفونت پستان گاوی جداسازی شده است. این پژوهش با هدف جداسازی و شناسایی باکتری استافیلوکوکوس سیمولانس تولید کننده لیزواستافین، از ورم پستان گاوی و نیز معرفی آن به عنوان یک عامل درمانی جدید در درمان عفونت های استافیلوکوکی انجام شده است. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی بر روی نمونه های جمع آوری شده از پستان گاوهای مبتلا به عفونت پستان در گاوداری مرکز علمی و کاربردی جهاد کشاورزی واقع در کیلومتر6 جاده چشمه علی دامغان، استان سمنان انجام گرفت. نمونه ها پس از کشت بر روی محیط نوترینت آگار با رنگ آمیزی گرم و آزمون های بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفتند. پس از استخراج DNA از نمونه های مشکوک به استافیلوکوکوس سیمولانس، به منظور شناسایی دقیق باکتری و بررسی وجود ژن لیزواستافین در سویه از روش PCR و تعیین توالی استفاده گردید. یافته ها: از مجموع 61 کوکسی گرم مثبت خوشه ای جداشده از نمونه های ورم پستان گاوی، یک مورد باکتری استافیلوکوکوس سیمولانس شناسایی گردید. تعیین توالی قطعه 16S rRNA باکتری نیز صحت جداسازی را تأیید نمود. نتیجه گیری: با توجه به اولین گزارش جداسازی باکتری استافیلوکوکوس سیمولانس از ورم پستان گاوی در ایران و نیز کارایی بالقوه لیزواستافین تولید شده توسط باکتری، می توان از این ترکیب در درمان عفونت های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک استفاده نمود. تفاصيل المقالة

مقدمه: پاراآسکاریس یکی از شایعترین عفونت ‌های نماتودی اسب در دنیا می باشد. تهیه آنتی ژن یکی از کارهای بنیادی در پی ریزی روش های تشخیصی سرولوژی و همچنین تهیه واکسن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی خاصیت ایمنی‌زایی آنتی ژن های انگل پاراآسکاریس اکوئوروم با استفاده از روش کانترایمنوالکتروفورز می باشد.مواد و روشها: روده باریک اسب به صورت طولی باز شده و انگل جدا، جنس و گونه کرم بالغ جدا شده طبق اصول مورفولوژیک و مورفومتریک شناسایی و تمامی نمونه ها در دمایC°20- نگهداری شدند. کرم ها به روش خیساندن در محلول (Phosphate Buffered Saline) PBS ، به کمک هاون و در نهایت سونیکاسیون به فرم هموژن تبدیل شدند. آنتی ژن ها در رقت های مختلف و به صورت مجزا و نیز به همراه ادجوانت به خرگوش تزریق و تولید آنتی بادی با استفاده از روش ایمنوالکتروفورز مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: میزان تاثیر آنتی ژن جدا شده از انگل پارا آسکاریس اکئوروم در تولید آنتی بادی نسبت به گروه کنترل منفی از لحاظ آماری معنی دار بود. تزریق آنتی ژن به همراه ادجوانت موجب افزایش پاسخ ایمنی می شود. در این مطالعه نشان داده شده است که میزان تولید آنتی بادی در خرگوش هایی که 2 بار در هر 7 روز آنتی ژن دریافت کردند، بیشتر از آن هایی بود که یکبار در هر 7 روز دریافت نموده اند.نتیجه گیری: آنتی ژن تام انگل کرمی پاراآسکاریس اکئوروم دارای خاصیت آنتی ژنیکی و تحریک کنندگی می باشد و می تواند به عنوان کاندیدی جهت تهیه کیت های تشخیصی و همچنین تولید واکسن باشند. تفاصيل المقالة