کراتین یکی از رایج ترین مکمل‌های‌ بهبودبخش اجرای ورزشی است که توسط ورزشکاران مورد استفاده قرار می‌گیرد. به علت افزایش بار پروتئینی ناشی از مصرف کراتین، تأثیرات سوء آن بر کلیه به عنوان مهم ترین موضوعات قابل بحث وجود داشته است. این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات محافظتی ورزش هوازی بر آسیب کلیوی ناشی از مکمل کراتین منوهیدرات در موش صحرائی انجام گرفت. بدین منظور 30 سر موش صحرائی نر ویستار به طور تصادفی به 3 گروه 10تائی تقسیم گردیدند. گروه اول به عنوان شاهد فقط غذای استاندارد دریافت کرد. گروه دوم روزانه مقدار g/kg b.w. 5 مکمل کراتین منوهیدرات را به مدت 8 هفته به صورت گاواژ و گروه سوم روزانه 30 دقیقه قبل از انجام ورزش هوازی مکمل کراتین منوهیدرات را به همان ترتیب دریافت کردند. تمرین هوازی، هفته ای پنج جلسه دویدن روی تریدمیل با سرعت 25-10 متر/دقیقه به مدت 30-10 دقیقه با شیب 5 درجه انجام شد. در پایان 8 هفته، میزان آب مصرفی و دفع ادرار موش ها اندازه گیری شد و نمونه خون جهت اندازه گیری شاخص های سرمی عملکرد کلیه شامل اوره، اسید اوریک و کراتینین اخذ شد. در نهایت موش ها جهت آسیب شناسی بافتی کلیه آسان کُشی شدند. در موش های گروه 3، با انجام ورزش منظم هوازی، میزان آب مصرفی و دفع ادرار نسبت به گروه 2 به طور معنی داری (05/0>p) افزایش و شاخص های سرمی آسیب کلیه به طور معنی داری (05/0>p) کاهش پیدا کرد. در گروه 3، مطالعات میکروسکوپی کاهش معنی دار (05/0>p) آسیب‌های گلومرولی- توبولی و بینابینی کلیه را در مقایسه با گروه 2 نشان داد. نتایج به دست آمده نشان داد که انجام ورزش منظم هوازی می تواند آسیب بافت کلیه را متعاقب دریافت مکمل کراتین منوهیدرات در موش های صحرایی کاهش دهد. تفاصيل المقالة

هدف از پژوهش حاضر بررسی پاسخ مایوکاین¬های mTOR/P70S6K به فعالیت بدنی اکسنتریک و کانسنتریک در مردان جوان سالم بود. 10 مرد سالم بصورت تصادفی در هر یک از گروه‌ها (گروه کانسنتریک 5 نفر- گروه اکسنتریک 5 نفر) تقسیم شدند. پروتکل¬هاي انقباض آیزوکینتیک شامل اکسنتریک و کانسنتریک اکستنشن زانو با حداکثر قدرت و سرعت زاویه¬اي 60 درجه بر ثانیه بود. گشتاورهاي تعیین شده براي هر آزمودنی به منظور همسان سازي بارکاري در هر دو پروتکل یکسان در نظر گرفته شد و سرعت رفت و برگشت 60 درجه بر ثانیه بود. در ابتدا و انتهای مطالعه از بافت عضله پهن جانبی بایوپسی انجام شد. برای بررسی بیان ژن mTOR/P70S6K، از تکنیک PCR Real Time استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده¬های این پژوهش از روش آماری تی وابسته و آزمون کوواریانس در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد، تغییرات درون¬گروهی mTOR در گروه کانسنتریک معنادار اما در گروه اکسنتریک معنادار نبود. همچنین تغییرات درون¬گروهی P70S6K در گروه اکسنتریک و کانسنتریک معنادار نبود (05/0p ≥). همچنین تغییرات بین¬گروهی نشان دهنده عدم تفاوت بین دو گروه در هر دو متغیر بود (05/0p ≥). بنظر می¬رسد عدم تغییرات معنادار در متغیرهای مورد نظر ناشی از عدم فشار تمرینی کافی جهت تحریک افزایش mTOR/P70S6K باشد. و با توجه به بررسی پاسخ بنظر می¬رسد در بحث سازگاری نتایج متفاوتی بدست آید که نیاز به بررسی دارد. تفاصيل المقالة