تراکم یکی از شاخص های کمّی مهم در مطالعه مراتع محسوب می‌گردد و انتخاب مناسب‌ترین روش برای اندازه گیری تراکم در هر منطقه امری ضروری می‌باشد. برآورد تراکم نهال سبز در پروژه‌های بیولوژیک نیز از جمله دغدغه‌های کارشناسان ناظر در این پروژه‌ها می‌باشد؛ محدوده مورد بررسی منطقه‌ای خشک و بیابانی بوده و پوشش گیاهی موجود از گونه های مقاوم به خشکی و شوری می‌باشد که فرم رویشی آن‌ها اغلب بوته‌ای یا درختچه‌ای است. لذا این تحقیق بر روی گونه گز که گونه‌ای سریع‌الرشد، همیشه سبز و مقاوم به خشکی وشوری است در سه محدوده از نهالکاری‌های سنواتی انجام گرفت. به‌این‌صورت که تمامی پایه‌های گونه‌ گز در این سه محدوده شمارش ‌شدند و در هر عرصه 5 ترانسکت 200 متری به موازات هم و با فاصله 20 متر از همدیگر مستقر و روی هر کدام 10 نقطه به عنوان نقاط نمونه‌برداری مشخص شدند و تراکم برحسب متر‌مربع محاسبه ‌گردید. این روش به-عنوان شاهد در نظر گرفته شد، با این هدف که با پنج روش فاصله‌ ای نزدیک‌ترین فرد، نزدیک ‌ترین همسایه، یک چهارم متمرکز، یک چهارم همسایه و زاویه منظم در برآورد تراکم نهال‌های سبز گونه گز (Tamarix .sp) از لحاظ صحت مورد مقایسه قرار بگیرند تا روشی که بهترین صحت برآورد تراکم این گونه را ارائه می‌دهد معرفی گردد. نتایج نشان که در محدوده شماره یک و سه روش نزدیک‌ترین همسایه و در محدوده شماره دو روش یک چهارم همسایه بالاترین صحت را نسبت به شاهد دارد. تفاصيل المقالة