طوقه برها عواملی مخرب برای گیاهچه‌های چغندرقند محسوب می‌شوند. با توجه به کندی استقرار گیاهچه های چغندرقند در ابتدای رشد، فعالیت تغذیه ای این حشرات می تواند سریع اتفاق افتاده و از تعداد بوته ها به شدت بکاهد. در ایران، گونه غالب Agrotis segetum است که 95% درصد جمعیت را تشکیل می دهد. لاروها از برگ، طوقه و ساقه گیاه میزبان تغذیه می کنند. لارو تازه تفریخ شده، ابتدا تغذیه کمی داشته و پس از پوست اندازی به خاک می افتد و پای بوته از طوقه تغذیه می کند که طوقه قطع و بوته خشک می شود. در ابتدای رشد، خسارت بسیار مشخص تر و مهم تر است. این آفت باعث کاهش تراکم بوته در مزرعه می شود. این کاهش تراکم در ابتدای فصل و قبل از شش برگی اتفاق می افتد. در این تحقیق تاثیر کاربرد ترکیبات مختلف به منظور کنترل آفت، بر عملکرد چغندر قند در استان های آذربایجان غربی و لرستان مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدای فصل رشد تیمارهای: دورسبان EC) 8/40% به میزان 2 لیتر در هکتار)، طعمه Bt با ترکیب 5 لیتر Bt تجاری (بایلوپ)، 50 لیتر آب و 100 کیلوگرم سبوس در هکتار)، محلول پاشی Bt تجاری (بایلوپ) به میزان سه در هزار، طعمه Bt تهیه شده به روش Semisolid به میزان 100 کیلوگرم در هکتار و شاهد، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار، در دو مرحله، هفت روز پس از ظهور گیاهچه و سپس 10 روز بعد در مزرعه اجرا گردید. در استان آذربایجان غربی، نتایج آنالیز واریانس داده نشان داد که از نظر میزان عملکرد محصول چغندر قند، بین تیمارها تفاوت معنی داری در سطح احتمال 1% وجود داشته و مقایسه میانگین تیمارها به روش دانکن نشانگر بیشترین عملکرد محصول چغندر قند در تیمار طعمهBt Semisolid بود. نتایج آنالیز واریانس داده های در استان لرستان نشان داد که از نظر میزان عملکرد محصول چغندر قند، بین تیمارها تفاوت معنی داری در سطح احتمال 5% وجود داشته و مقایسه میانگین تیمارها به روش دانکن نشانگر آن بود که تیمارهای Bt Semisolid ، محلول پاشی Bt، دورسبان و طعمه پاشی Bt از نظر میزان عملکرد، در یک گروه آماری قرار گرفتند. تفاصيل المقالة