بخش کشاورزی در کشورهای درحال توسعه از سوئی به لحاظ توانمندی ها و ظرفیت های قابل توجهی که در تأمین مواد غذائی مردم و نیز تهیه مواد اولیه برخی صنایع دارد، از اهمیت وی‍ژه ای برخوردار است که اقتصاد ایران نیز از این قاعده متثنی نیست. بخش کشاورزی به عنوان یکی از بخش های عمده اقتصادی کشور تحت تأثیر سیاستها و تصمیم گیری های کلان اقتصادی قرار می گیرد. در ایران یکی از مهمترین مشکلات اقتصادی طی چند دهه اخیر پدیده تورم بوده است. به این منظور در این مقاله سعی شده است که وجود تورم را در کشاورزی مورد بررسی قرار دهیم. جهت دستیابی به این هدف قیمت های پرداختی و قیمت های دریافتی را مورد ارزیابی قرار می دهیم. با استفاده از سری داده ها 1349-1389 مربوط به بانک مرکزی و تست همجمعی یوهانسن[1] این نتیجه گرفته شد که قیمت های دریافتی و پرداختی همجمع اند. ولی یک رابطه بلندمدت یک به یکی بین قیمت های دریافتی و پرداختی وجود ندارد، بنابراین تورم در سمت قیمت های پرداختی به نسبت بیشتر از قیمت های دریافتی وجود دارد که در این صورت بر کشاورزان فشار هزینه وارد است و برای رفع فشار هزینه در بخش کشاورزی نیاز به دخالت و نظارت دولت بر قیمت ها است [1]. Johansen تفاصيل المقالة

    خشکسالی یکی از قدیمی‏ترین و اصلی‏ترین بلایای طبیعی است که انسان از دیرباز با آن آشناست. از آن‌جایی که بخش کشاورزی بیش‌ترین مصرف کننده آب در کشور است، در زمان بروز خشکسالی بیش‌ترین خسارت را متحمل می‏شود. از این رو، آسیب‏پذیری کشاورزان در دوره‏های خشکسالی بسیار بالاست. این مطالعه ضمن بررسی ابعاد آسیب‏پذیری کشاورزان حوضه آبریز بختگان، الگوهای آسیب‏پذیری مناطق مورد مطالعه را در راستای مدیریت ریسک خشکسالی تعیین می‏کند. از یک نمونه متشکل از 276 کشاورز که با استفاده از نمونه‏گیری تصادفی چند مرحله­ای انتخاب شدند، استفاده شد. بدین منظور، ابتدا با بکارگیری روش می-بار و والدرز آسیب‏پذیری کشاورزان در ابعاد پنج‏گانه تعیین شد. سپس براساس نتایج بدست آمده و با استفاده از روش داده‏کاوی، ده الگوی متمایز و مستقل آسیب­پذیری استخراج شد. نتایج نشان دادند که آسیب‌پذیری زیرساختی بیش‎ترین اهمیت و آسیب‌پذیری روان‏شناختی کم‌ترین اهمیت را در تعیین الگوهای آسیب‌پذیری دارند. هم‌چنین، آسیب‏پذیری دارای مفهومی متفاوت در میان کشاورزان گوناگون است، این مطلب ناشی از درک و برداشت متفاوت کشاورزان هر منطقه است. بنابراین، بایستی دولت براساس ویژگی‌های هر منطقه و براساس ابعاد متفاوت آسیب‏پذیری در هر منطقه، سیاست ویژه همان منطقه را پیش گیرد. یافته­های این مطالعه می­تواند به سیاست­گذاران جهت کاهش آسیب‏پذیری کشاورزان نسبت به خشکسالی از راه بهبود برنامه‏ریزی و بکارگیری استراتژی‏های مدیریت ریسک مناسب کمک کند. تفاصيل المقالة

مقدمه و هدف: تغییرات اقلیمی که در سال‌های اخیر در استان فارس رخ داده است، به‌عنوان یکی از مهمترین چالش‌های محیط‌زیستی در این منطقه شناخته شده است. این تغییرات اقلیمی، تاثیرات قابل توجهی بر کاربری اراضی و پوشش گیاهی این منطقه داشته است. با توجه به این موضوع، استفاده از روش‌های سیستمی برای مدیریت کاربری اراضی و پوشش گیاهی بسیار مفید است.
مواد و روش­ها: در این مطالعه با بکارگیری روش سیستم‌ پویا، رفتار سیستم کاربری اراضی و پوشش گیاهی استان فارس شبیه‌سازی و عکس‌العمل آن نسبت به تغییرات مختلف اقلیم در طول دوره 1430-1400 بررسی شد.
یافته­ها: نتایج در طول دوره شبیه‌سازی نشان می‌دهد که مساحت کاربری‌های مسکونی و مناطق بدون استفاده در بازه زمانی 30 ساله روند صعودی خواهد داشت. در مقابل اراضی کشاورزی، پوشش جنگلی، مرتعی و مناطق آبی نیز روند نزولی تغییرات مساحت را داشته است و با گذشت زمان مساحت آن‌ها کاهش می‌یابد.
بحث و نتیجه­گیری: مطمئناٌ با شرایط فعلی که با کاهش نزولات آسمانی و منابع آب زیر‌زمینی همراه بوده‌ایم در آینده‌ای نزدیک با بحران آب زراعی روبرو خواهیم بود و موفقیت از آن کشورهایی خواهد شد که این مایه حیاتی را در اختیار داشته و آن را به خوبی حفظ کنند. تفاصيل المقالة