تولید پلیمرهای زیست تخریب پذیر در مقابل افزایش مصرف پلاستیک‌ها و با توجه به طول عمر بالا و زیست تخریب پذیر نبودن آنها افزایش یافته است. در این پژوهش فیلم‌های آگار- کربوکسی متیل سلولز حاوی گلیسرول (60-20 درصد) و نگهدارنده کلسیم پروپیونات (20-0 درصد) تهیه گردید. به منظور بررسی ویژگی‌های فیلم‌های تولید شده، آزمون‌های ضخامت، نفوذ پذیری نسبت به بخار آب، حلاليت درآب، جذب رطوبت، زاويه تماس و رنگ سنجی انجام گرفت. همچنین خاصیت ضد‌باکتریایی و ضد‌کپکی فیلم‌های تولید شده علیه سه جنس باکتریایی و دو جنس کپک انجام یافت. نتایج نشان داد ترکیبات به کار برده شده اثر معنی دار (p<0.05) بر حلالیت و نفوذپذیری فیلم‌ها داشت. همچنین فیلم‌های تولید شده دارای زاویه تماس بالا و درنتیجه خاصیت آبدوستی پایین بودند. طبق بررسی ویژگی‌های رنگی مشخص شد کلسیم پروپیونات و گلیسرول اثر معنی داری بر پارامترهای رنگی L، a، b و اندیس زردی داشت. خواص ضد‌میکروبی علیه باکتری کلبسیلا مشاهده شد همچنین فیلم‌های تولیدی دارای خواص ضد‌کپکی بوده و میزان کلسیم پروپیونات به کار برده شده اثر معنی داری (p<0.05) بر کاهش کپک پنی سیلیوم دیجیتاتوم داشت. در نتیجه با به کارگیری بیوپلیمرهای مفید و ارزان قیمت و افزودن ترکیبات ضد‌میکروبی نظیر کلسیم پروپیونات، علاوه بر حفاظت از محیط زیست می‌توان فیلمی با ویژگی‌های مناسب تولید کرد و از رشد میکروارگانیسم‌ها جلوگیری به عمل آورد.

تفاصيل المقالة

سفیدک داخلی مهم‌ترین بیماری اندام‌ هوایی خیار در کشت‌های گلخانه‌ای است. این بیماری توسط گونه Pseudoperonospora cubensisبه وجود آمده و در صورت عدم کنترل خسارت زیادی وارد می‌کند. اثر قارچ‌کش‌های سیازوفامید (رانمن^®% SC 34.5)، پتاسیم فسفیت (فسفیت^®WSL 53 % )، فلوپیکولید+ پروپاموکارب (propamocarb hydrochloride 625g/l + fluopicolide 62.5 g/l) (اینفینیتو^® (68,75 SC و فاموکسادون + سیموکسانیل (اکوییشن‌پرو^®WG 52.5%) در کنترل بیماری سفیدک داخلی خیار در گلخانه‌ای در اربطان مرند (آذربایجان شرقی) با سابقه آلودگی به بیماری ارزیابی شد. آزمایش با 11 تیمار و چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی در سال 93 انجام گردید. تیمارهای آزمایش، قارچ‌کش­های رانمن به میزان 2/0، 3/0 و 4/0 در هزار، فسفیت به میزان 2، 3 و 4 در هزار، اینفینیتو به میزان 25/1، 5/1 و 2 در هزار، اکوییشن‌پرو به میزان 3/0 در هزار ، و شاهد بدون سم‌پاشی بودند. سم‌پاشی کرت‌های آزمایشی بعد از مشاهده اولین علایم بیماری در سه نوبت با فاصله زمانی 10 روز انجام و آماربرداری ازکرت‌های آزمایشی، هفت روز بعد از آخرین سم‌پاشی انجام شد. شدت آلودگی برای هرکرت براساس میزان لکه روی سطح برگ و تشکیل و یا عدم تشکیل اسپورانژیوم محاسبه شد. تجزیه آماری داده‌ها با نرم افزار SPSS و مقایسه میانگین‌ها با آزمون چند دامنه‌ای دانکن انجام گرفت. نتایج نشان داد که بهترین اثر کنترل بیماری مربوط به تیمارهای رانمن 4/0 در هزار، فسفیت 4 در هزار و اینفینیتو 2 در هزار به ترتیب با شدت بیماری 3/3، 53/7 و 69/8 درصد نسبت به 79 درصد در تیمار شاهد بود (P≤0.01). بدین ترتیب این قارچ‌کش‌ها می‌توانند در گلخانه بصورت متناوب مورد استفاده قرار گیرند. تفاصيل المقالة