نوروپپتید Y همراه است. در تحقیق حاضر، اثرات ال دوپا و آنتاگونیست‌های گیرنده دوپامین بر بیان ژن های KiSS1 و NPY در هیپوتالاموس موش‌های صحرایی مبتلا به PCOS بررسی شد. بعد از ایجاد PCOS با تزریق استرادیول والرات، 25 موش صحرایی PCOS در پنج گروه سالین، 100 میلی گرم بر کیلوگرم ال‌دوپا، تزریق هم زمان 10 میلی گرم بر کیلوگرم سولپرید و 100 میلی گرم بر کیلوگرم ال‌دوپا، تزریق هم زمان 1 میلی گرم بر کیلوگرم SCH23390 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم ال‌دوپا یا و تزریق هم زمان 10 میلی گرم بر کیلوگرم سولپرید، 1 میلی گرم بر کیلوگرم SCH23390 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم ال‌دوپا را دریافت کردند. پنج موش صحرایی سالم سالین را دریافت کردند. نمونه‌های هیپوتالاموسی جداسازی و فریز شدند. بیان نسبی ژن های کیس پپتین و NPY با روش ریل تایم PCR اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنوای یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی آنالیز شدند. میانگین بیان نسبی ژن های KiSS1وNPY در گروه PCOS در مقایسه با موش های صحرایی سالم افزایش معنی دار پیدا کرد (به ترتیب 009/0p = و 001/0p = ). تزریق ال دوپا سبب کاهش معنی دار میانگین بیان نسبی ژن های KiSS1 و NPY در مقایسه با گروه PCOS شد (001/0p = ). تزریق همزمان SCH23390 هیدروکلراید و سولپرید با اعمال اثرات هم افزایی سبب مهار اثرات مهاری ال‌دوپا بر میانگین بیان نسبی KiSS1 در مقایسه با گروه ال دوپا شد (.045/0p =). مسیر پیام رسانی دوپامینرژیکی ممکن است از طریق مهار فعالیت نورون های کیس پپتین و NPY در کاهش ترشح GnRH/LH در موش های صحرایی PCOS نقش داشته باشد. تفاصيل المقالة