سندرمجفت‌ماندگی یکی از معضلات بزرگ صنعت گاوداری در ایران و بسیاری از کشورهای دیگر می‌باشد. با این ‌وجود نه تنها تاکنون تعریف دقیقی برای جفت‌ماندگی ارائه نشده است، بلکه مدیریت دقیقی نیز برای نحوه برخورد با این مشکل توصیه نشده است. اکثر دانشمندان معتقدند اگر 12 ساعت بعد اززایمان جفت حیوان بدون دخالت خارجی دفع نگردد، از واژه جفت‌ماندگی می‌توان در این مورد استفاده کرد. این تحقیق به بررسی بهترین زمان خارج کردن جفت در گاوان مبتلا به سندرم جفت‌ماندگی پرداختهاست.برای این منظور تعداد 200 رأس گاو مبتلا به سندرم جفت‌ماندگی در گاوداری‌های اطراف تبریزشناسائی شده و به‌طور تصادفی به4 گروه 50 تایی A، B، C و D تقسیم شدند. در مورد گروهA روزششمبعد از زایمان، در مورد گروه B روز هفتم بعد از زایمان و در مورد گروه C روز هشتم بعد اززایمان اقدام به خارج کردن جفت گاوان با دست گردید. در هر گروه خروج کامل یا ناقصجفت هر یک از گاوان ثبت گردید. در مورد گروه D عمل کشیدن جفت با دست انجام نگرفت ودر این گروه به گاوان اجازه داده شد که به‌طور طبیعی و بدون دخالت عوامل خارجی جفت خود رادفع نمایند. نتایج بررسی فوق نشان داد که میانگین زمان افتادن خودبخودی جفت گاوان درگروه D، 8/10 روز می‌باشد. در مورد گروهA ، جفت مربوط به 26 رأس گاو (52 درصد) به‌طور کاملو جفت مربوط به 24 رأس گاو (48 درصد) به‌طور ناقص خارج گردید. در مورد گروهB ، جفت مربوطبه 38 رأس گاو (76 درصد) به‌طور کامل و 12رأس گاو (24 درصد) به‌طور ناقص خارج گردید. در موردگروهC ، جفت همه گاوان به‌طور کامل (100 درصد) خارج گردید. نتایج به‌دست آمده از سه گروه مورد بررسی با استفاده از آزمون مربع کای مورد مقایسه قرار گرفتند و اختلاف معنی‌داری بین سه گروه مورد مطالعه مشاهده گردید(05/0P<). نتایج این تحقیق نشان داد که بهترین زمان کشیدن جفت با دست در گاوان مبتلا به سندرم جفت ماندگی، روز هشتم بعد اززایمان می‌باشد و قبل از این زمان، کشیدن جفت گاوان به‌دلیل احتمال پاره شدن جفتو باقی ماندن قسمتی از آن در داخل رحم و ایجاد سپتی‌سمی، می‌تواند بسیار خطرناک باشد. این نتیجه‌گیریبا توجه به ویژگی‌های بافت‌شناسی و تغییرات آناتومیک جفت و رحم نیز مورد تأیید قرارمی‌گیرد. تفاصيل المقالة