آموزش طراحی معماری به دلیل ساختار متفاوت این رشته، از روش و فرآیند ویژه ای برخوردار است. اصلاح و ارتقا وضع موجود آموزش طراحی معماری، نیازمند نگرشی جامع با رویکردی سامان بند به موضوع است. هدف تحقیق حاضر بررسی تطبیقی روش آموزش سنتی با جز به کل برای ارتقا خلاقیت و کیفیت آموزش طراحی معماری می باشد. روش تحقیق، بصورت تطبیقی است که داده های قابل مقایسه در دو جامعه با دو روش آموزشی سنتی و جز به کل، را مورد بررسی و تحلیل قرار داد. در راستا برای سنجش اثرات متغیرهای مستقل آموزش سنتی و جز به کل آنها بر متغیر وابسته خلاقیت و تطبیق آنها با یکدیگر از پرسشنامه استاندارد تدریس خلاق استفاده شده است، که بر اساس مدل اکوال (1996) طراحی شده است. این پرسشنامه در انتهای دوره بصورت ورکشاپ برگزار شد که یک گروه با تاکید بر روند آموزشی از جز به کل و گروه دیگر با همان روال عادی آموزش خود را در این ورکشاپ به پایان رساندند پر شده است. با توجه به یافته های پژوهش حاصل از نتایج کمی پژوهش، چنین نتیجه¬گیری می¬شود که میزان خلاقیت با توجه به معیارهای امتیاز دهی برای پرسشنامه، در روش آموزش سنتی با کسب امتیاز از 154 از 275در رده بین متوسط تا بالا در روش آموزشی از جز به کل با کسب امتیاز239 از 275 امتیاز در رده نزدیک به بالا قرار می گیرد. تفاصيل المقالة