بایوچار، نام ترکیب آلی پایداری است که از تجزیه گرمایی هر نوع زیست‌توده تحت شرایط محدودیت اکسیژن که پیرولیز گفته می‌شود تهیه می‌گردد و در کشاورزی به منظور اصلاح شرایط فیزیکی و شیمیایی خاک استفاده می‌شود. هدف اصلی در این پژوهش، بررسی اثرات بایوچار برگ خرما بر خصوصیات فیزیکی و رفتار رطوبتی خاکی با بافت لوم شنی بود. پنج نوع بایوچار تحت شرایط دمایی متفاوت (300، 350، 400، 450 و 500 درجه سانتیگراد) و مدت حرارت 3 ساعت با استفاده از یک بوته برقی تهیه شد. بایوچارها با نسبت وزنی 3 درصد، بطور یکنواخت و بصورت پودری با خاک عبور داده شده از الک 2 میلی‌متر مخلوط شده و به مدت 2 ماه خوابانده شدند، سپس منحنی مشخصه رطوبتی مبتنی بر مدل ون‌گنوختن تعیین شد. رطوبت در وضعیت‌های ظرفیت مزرعه (FC)، نقطه پژمردگی دائم (PWP)، آب قابل دسترس گیاه (PAWC)، ظرفیت نگهداری رطوبت (WHC) و درصد اشباع ( ) تعیین شدند. بر اساس نتایج بدست آمده، با افزایش دمای پیرولیز در دامنه 300 تا 500 درجه سانتیگراد تغییرات معنی‌داری در خصوصیات فیزیکی و رفتار رطوبتی خاک ایجاد نشد ولی بطور کلی کاربرد بایوچار باعث کاهش معنی‌دار (P<0.01) وزن مخصوص ظاهری گردید که به چگالی پایین ذرات بایوچار و نقش آن در بازآرایی منافذ خاک و تشکیل منافذ ثانویه نسبت داده می‌شود. مقادیر میانگین WHC، PAWC، و FC به ترتیب به میزان 4/24، 1/20، 4/23 و 24 درصد نسبت به تیمار شاهد (خاک بدون بایوچار) افزایش پیدا کردند ولی PWP تغییرات معنی‌داری نداشت. داده‌های منحنی‌های مشخصه رطوبتی نشان داد که بایوچار باعث افزایش معنی‌دار (P<0.01) منافذ بزرگتر از µm 2/0 که به لحاظ ذخیره رطوبت قابل دسترس گیاه حائز اهمیت است می‌گردد. تفاصيل المقالة

انسداد قطره‌چکان‌ها یکی از مهم‌ترین مشکلات آبیاری قطره‌ای زیرسطحی می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر صفحات ژئوکمپوزیت بر پروفیل رطوبتی در سیستم آبیاری زیرسطحی می‌باشد. بدین منظور پژوهشی در لایسی‌متردر قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار در سه فاکتور و سه تکرار انجام شد. فاکتور اول آزمایش، شکل ژئوکمپوزیت با مساحت یکسان در دو سطح (مربع شکل با ابعاد (4×4) سانتی‌متر مربع و مستطیل شکل با ابعاد (2×8) سانتی‌متر مربع)، فاکتور دوم نوع مواد صفحات ژئوکمپوزیت در دو سطح (دو لایه ژئوتکستایل در دو طرف ژئونت و سطح دوم یک لایه ژئوتکستایل و یک لایه ژئوممبران طرفین ژئونت)، فاکتور سوم نحوه قرارگرفتن در خاک در دو موقعیت (افقی و عمودی) و قطره‌چکان با پوشش (در دو موقعیت افقی و عمودی) به‌عنوان تیمار شاهد می‌باشد. سطح خیس شده زمین و حداکثر سطح خیس شده پروفیل‌ عمقی خاک اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد ژئوکمپوزیت مربعی شکل با ابعاد (4×4) سانتی‌متر مربع، به‌صورت یک لایه ژئوتکستایل و یک لایه ژئوممبران طرفین ژئونت و نحوه قرارگیری آن در خاک به‌صورت افقی با کاهش 55/21 درصد سطح خیس شده زمین و افزایش 01/17 درصد سطح خیس شده پروفیل عمقی خاک نسبت به تیمار شاهد (قطره‌چکان با پوشش به‌صورت افقی در خاک)، بیش‌ترین تأثیر و بهترین شرایط بر پروفیل رطوبتی را دارا می‌باشد. به‌طورکلی استفاده از ژئوکمپوزیت باعث کاهش سطح خیس شده زمین و افزایش سطح خیس شده در پروفیل‌های عمقی در سطح معنی‌دار یک درصد گردیده است. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر بایوچار برگ خرما بر کارآیی مصرف آب و برخی مؤلفه های عملکرد گندم ) Triticum aestivum L. ( تحت تنش های توأم رطوبتی و شوری، آزمایشگلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و طی یک فصل زراعی ) 95 - 1394 ( در مرکز تحقیقات کشاورزی استان بوشهر انجام گرفت.تیمارها شامل بایوچار برگ خرما )صفر و 3 درصد وزنی(، فاصله آبیاری ) 3 ، 7 و 12 روز( و شوری آب ) 1 / 1 ، 8 / 3 ، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر( بودند. نتایج نشان داد که اثرات بایوچار بر کارآیی مصرف آب و عملکرد گندم تحت تنش های توأم رطوبتی و شوری معنی دار ) P<0.05 ( بود. مقادیر عملکرد دانه، وزن خشک ساقه و وزن خشک ریشه به ترتیب 22 ، 38 و 20 درصد افزایش داشت. مقادیر تبخیر و تعرق، کارآیی مصرف آب و رطوبت وزنی خاک قبل از آبیاری به ترتیب 6 / 18 ، 7 / 8 و 23 درصد افزایش داشت. مقادیر پاسخ عملکردی گیاه به تنش رطوبتی ) Ky ( برای عملکرد دانه، وزن خشک ساقه و وزن خشک ریشه به طور قابل توجهی کاهش داشت که بیانگرکاهش حساسیت گیاه به تنش رطوبتی می باشد. در اثر کاربرد بایوچار، مقادیر شیب کاهش عملکرد و حد آستانه تحمل به شوری برای عملکرد دانه، وزن خشک ساقه ووزن خشک ریشه کاهش داشت که بیانگر نقش بایوچار در افزایش مقاومت گیاه به تنش شوری می باشد. بنابراین، می توان بایوچار برگ خرما را یک اصلاح کننده مؤثربرای افزایش تولید کشاورزی و بهره وری مصرف آب قلمداد نمود. با این وجود، مطالعات بیش تری در شرایط مزرعه و خارج از گلدان توصیه می شود. تفاصيل المقالة

عبور و مرور و آبیاری بیش از حد منجر به فشرده شدن خاک در زمین های چمن می گردد. تراکم خاک به دلیل این که هدایت هیدرولیکی، نفوذپذیری را کاهش و تبخیر از سطح خاک را افزایش می دهد، پدیده نامطلوبی است. به منظور ارزیابی اثر هوادهی و پوشش‌دهی بر چمن لولیوم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی صورت گرفت. در سه سطح، هوادهی با ایجاد سوراخ هایی با قطر 1 سانتیمتر در یک شبکه منظم سطحی به فواصل 5 × 5، 10 × 5 سانتی متر و بدون هوادهی و پوشش‌دهی با استفاده از شن و کمپوست (و بدون پوشش) برای برآورد اثر آنها بر کمیت و کیفیت رشدی چمن در شهر اصفهان اجرا شد. ارتفاع و وزن چمن رشد کرده، نرخ رنگ و تراکم برگ، در سه زمان 10، 70 و 130 روز پس از هوادهی و پوشش‌دهی اندازه‌گیری شدند. ارتفاع، وزن و رنگ چمن به طور معنی داری در پوشش دهی نسبت به بقیه تیمارها افزایش پیدا کرد. تیماری که به فاصله 5 × 10 هوادهی و نیز پوشش دهی شده بود از بالاترین مقادیر نفوذ آب برخوردار بود. به علاوه ارتفاع،‌ وزن و نمره رنگ برگ چمن در آن نسبت به تیمار شاهد افزایش نشان داد. بنابراین پوشش دهی تنها برای حفظ قابل قبول وزن، طول و رنگ چمن کافی به نظر می رسد. هوادهی چمن تنها،‌ در نواحی سیل خیز برای مهار رواناب و نفوذ دادن آن توصیه می شود. تفاصيل المقالة