Lack of knowledge of vital factors in the production and cultivation of plants in unsuitable areas can increase the use of chemical fertilizers to prevent a reduction in plant yield. In the present study, the factor analysis (FA) by principal component analysis (PCA) method as multivariate statistical was applied to evaluate the land suitability zonation of 36700 points for damask rose plantation in North Khorasan Province, NE Iran. For this purpose, the extracted 16 variables were processed, resulting in four factors that explain about 90% of the total variance. The explained variances of those factors are varied from 28.573 to 8.855% for factors 1 and 4 after the Varimax rotation, respectively. The zonation map of land suitability revealed that 2.61% (665.6 km2) of the surface area was highly suitable, 95.78% (24410.47km2) was moderately suitable and 1.61% (409.74 km2) of the region was marginally suitable for damask rose production. The geographical distribution revealed that the points with very high suitability are laid in the Western, middle, and Eastern parts of the study area, while the mid part of the study area and some scattered parts in the East, Northeast, and Northwest exhibited moderate suitability for damask rose. The most important limiting factors for the damask rose plantation in the study area were climatic factors including mean temperature during the growing cycle, mean temperature during the germination, and mean temperature during the flowering. تفاصيل المقالة

به ‌منظور تعیین اثر سطوح مختلف عصارۀ جلبک قهوه‌ای Ascophyllum nodosum و عصاره ورمی‌کمپوست بر عملکرد و اجزای عملکرد گوجه‌فرنگی گیلاسی، آزمایشی گلدانی به ‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه ای در مشهد در سال 93-1392 به صورت آبکشت انجام شد. ‌تیمارهای آزمایش‌ جلبک قهوه ای و عصاره ورمی کمپوست در غلظت‌های 0، 2، 4 و 6 در هزار بود. ابتدا بذور گوجه فرنگی گیلاسی در غلظت‌های مذکور از هر تیمار خیسانده شده و در سینی کشت قرار گرفتند، نشای تولید شده گوجه‌فرنگی چهار یا پنج برگی به بستر کشت 1:1 پیت ماس و پرلیت منتقل شدند.. شاخص های رشدی شامل تعداد برگ و ارتفاع گیاه، قطر ساقه، وزن تر و خشک ساقه و صفات کیفی شامل ویتامین ث و اسیدیته میوه در انتهای آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفتند. با کاربرد این دو کود بیولوژیک ویژگی های گیاه به طور محسوسسی بهبود یافت. افزایش غلظت در هر دو نوع کود بیولوژیک سبب بهبود ویژگی های کمی و کیفی در گوجه فرنگی گیلاسی گردید.. در مجموع کاربرد این دو نوع کود در غلظت 6 در هزار برای افزایش کیفیت و کمیت گوجه فرنگی گیلاسی را می توان توصیه نمود. تفاصيل المقالة