هدف از پژوهش حاضر بررسی تطبیقی شخصیت‌پردازی زن در دو داستان کوتاه مشنگ اثر منیرو روانی‌پور و بچۀ مردم اثر جلال آل‌احمد است. جامعة پژوهش آثار منیرو روانی‌پور و جلال آل‌احمد و نمونۀ مورد پژوهش، شخصیت‌پردازی زن در داستان مشنگ و بچۀ مردم بود. طرح پژوهش توصیفی- تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه‌ای و از طریق فیش‌برداری صورت گرفت و پس از آن با تکیه بر دو داستان‌ کوتاهِ مورد بررسی، نحوه‌ی شخصیت‌پردازی این دو نویسنده، واکاوی و توصیف شد. یافته‌های پژوهش نشان ‌داد که داستان مشنگ اثر منیرو روانی‌پور، نمونۀ موفق شخصیت‌پردازی زن است که نویسنده در آن به همۀ ابعاد گوناگون هویت زن مانند جسمی، رفتاری، فکری و... پرداخته و هیچ‌یک را نادیده نگرفته است و داستان بچه مردم اثر جلال آل احمد، نمونۀ ناموفق این نوع شخصیت‌پردازی است که نویسنده در به کارگیری عناصر داستان عملکرد مطلوبی نداشته و اغلب ابعاد هویتی شخصیت زن را نادیده گرفته است. تفاصيل المقالة

برخی از ابیات شعرا به آیین اسطوره‌ای خاصی دلالت دارند که تنها با تحلیل بن‌مایه‌های آن آیین می‌توان به درک درست و دقیقی از مفهوم بیت، دست یافت. در این پژوهش با تحلیل بیتی از منوچهری، شاعر قصیده¬پرداز سدۀ پنجم هجری: (گشت نگارین تذرو پنهان در کشتزار/ همچو عروسی غریق در بن دریای چین) در پی آن هستیم که به ریشه¬های تاریخی آیین به کار رفته در مصراع دوم اشاره نماییم. برای دستیابی به این هدف، نگارندگان در این جستار کوشیده‌اند تا با استفاده از نظریه‌های حوزۀ اسطوره‌شناسی و مراجعه به اسطوره‌های گوناگون با روش توصیفی- تحلیلی به هدف یاد شده پاسخ دهند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که در دوره‌ای از چین، دختران بنا به دلایلی مثل زندگی¬بخشی و پیشگیری از طغیان رودخانه، با چهره و لباس‌های آراسته، در رودخانه قربانی می‌شدند. تفاصيل المقالة