این پژوهش با هدف بررسی تاثیر سرزندگی تحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی بر رضایت از زندگی دانش آموزان متوسطه دوم با میانجیگری ادراک نوجوان از شیوه های تربیتی والدین به روش تحلیل مسیر انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان شهر اراک بود که در دوره دوم متوسطه مدارس دولتی رشته های ریاضی، تجربی و انسانی تحصیل می کردند و با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. تعداد افراد نمونه با در نظر گرفتن احتمال افت و نقص در تکمیل پرسشنامه ها، 719 دانش آموز در نظر گرفته شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سرزندگی تحصیلی (Dehghanizadeh & Hossein Chari, 2012)، خود ناتوان سازی تحصیلی(ASHS)( Schwinger & Stiensmeier-Pelster, 2011)، رضایت از زندگی دانش آموزان(MSLSS) (Huebner, 1994) و ادراک نوجوان از شیوه های تربیتی والدین(pops)(Robbins, 1994) بود. داده های به دست آمده با روش مدل معادلات ساختاری از نوع متغییر مکنون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای بررسی برازش مدل مقادیر نسبت کای اسکوئر به درجه ی آزادی، (RMSEA)، (CFI)،(NFI)،(TLI)،(IFI) و آلفای کرونباخ گزارش شدند که حکایت از پایایی مناسب مدل داشتند. یافته ها نشان داد سرزندگی و خودناتوان سازی تحصیلی بر رضایت از زندگی و ادراک نوجوان از شیوه های تربیتی والدین اثر مستقیم و معناداری دارند. همچنین اثر مستقیم متغیر میانجی بر رضایت از زندگی تایید شد.با انجام این تحقیق می‌توان با مشاهده مشکلات آموزشی یا عدم سلامت روان و تشخیص عوامل موثر بر آن در دانش‌آموزان، برنامه‌های متناسب را اجرا نمود تا رضایتمندی از زندگی در دانش‌آموزان افزایش یابد. تفاصيل المقالة