هدف این پژوهش بررسی اثر بازی‌های بومی محلی بر کاهش نشانگان کمبود توجه/ تکانشگری در دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. پژوهش از نوع نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه موردمطالعه دانش آموزان مقطع ابتدایی (7 تا 12 ساله) شهر مشهد که در نیمسال اول 1395-1394 مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری شامل 40 دانش‌آموز در 4 مدرسه دخترانه و پسرانه که دارای نشانگان اختلال کمبود توجه/ تکانشگری بر اساس طبقه‌بندی DSM-V بودند که به شکل غیر تصادفی انتخاب و به شکل تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل در زیرگروه‌های نقص توجه و تکانشگری تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در دو مرحله قبل و بعد از مداخله بازی‌های بومی و محلی، به کمک نسخه معلمان سیاهه علائم مرضی کودکان-4 مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس و همبستگی پیرسون تجزیه شدند. نتایج نشان داد اثر بازی‌های بومی محلی منتخب بر کاهش نشانگان نقص توجه کودکان دارای اختلال نقص توجه و تکانشگری معنی‌دار است (001/0> P ). لذا بازی‌های بومی محلی می‌تواند به‌عنوان یکی از روش های مؤثر در کاهش نشانگان کودکان دچار اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی مورد توجه قرار گیرد. تفاصيل المقالة