هدف این پژوهش تعیین برازش مدل ساختاری رابطۀ خودکارآمدی در روابط رمانتیک و رضایت زناشویی با میانجی‌گری رفتارهای حفظ رابطه و طرح این پژوهش هم‌بستگی از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. 200 معلم زن متأهل از مدارس ابتدایی نواحی یک و سه شهر اهواز به روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای برگزیده شدند و به مقیاس خودکارآمدی در روابط رمانتیک (ریجیو، ویزر، والن زالا، لی، مونتس و هایر، 2011)، سنجه راهبرد حفظ رابطه (کاناری و استافورد، 1992) و مقیاس رضایت زناشویی (محرابیان، 2005 به نقل از رجبی، 2010) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از روش آماری مدل‌سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند و نتایج نشان داد که همۀ شاخص‌های برازندگی مدل مناسب است. ضرایب مسیر مستقیم خودکارآمدی در رابطۀ رمانتیک به راهبردهای حفظ رابطه و راهبردهای حفظ رابطه به رضایت زناشویی معنادار بودند، امّا مسیر خودکارآمدی در رابطۀ رمانتیک به رضایت زناشویی معنادار نبود. همچنین، راهبردهای حفظ رابطه نقش واسطه‌گر بین خودکارآمدی در رابطۀ رمانتیک و رضایت زناشویی بر عهده داشت. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می‌رسد افرادی که خودکارآمدی مناسب در رابطۀ رمانتیک دارند، به دلیل استفاده از راهبردهای حفظ رابطه، رضایت زناشویی بیشتری را تجربه می‌کنند. تفاصيل المقالة