این پژوهش با هدف تعیین اثربخشیآموزشگروهیتحلیلرفتارمتقابلبرتحملپریشانیومهارت‌های ارتباطینوجوانانِبزهکار انجام شد.روش پژوهش شبه‌تجربی از نوع طرح پیش‌آزمون‌ـ‌پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری وجامعه آماری، نوجوانانپسر بزهکارِ مقیم در کانون اصلاح و تربیت شهر قم بود که به روش نمونه‌‌برداری هدفمند، تعداد30نفر انتخاب و به طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه قرار گرفتند.آزمودنی‌ها بهمقیاستحملپریشانی(سیمونز و گاهر،2005)وآزمون مهارت‌های ارتباطی(کوئیندام،2004)پاسخ دادند.آموزشگروهیتحلیلرفتارمتقابلبرای گروه آزمایش در10جلسه90دقیقه‌ای به اجرا گذاشته شدسپس، در پایان مداخلات درمانی و مجدداً پس از دو ماه، آزمودنی‌های گروه‌های آزمایش و گواه، توسط پرسشنامه‌های پژوهشمورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج تحلیلواریانس با اندازه‌گیری مکررنشان داد که در گروه آزمایش،تحملپریشانیومهارت‌های ارتباطیبه شکل معناداری افزایش یافته است.نتایج پژوهش اثربخشی به کارگیریآموزشگروهیتحلیلرفتارمتقابل رابر افزایشتحملپریشانیوبهبود مهارت‌های ارتباطینوجوانانبزهکارتأیید کرد. تفاصيل المقالة