چکیده هدف: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان هیجان‌مدار بر بهبود روابط زناشویی و سلامت روانی زوجین جوان شهرستان زرند بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه زوجین جوان 20 تا 40 سال مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهرستان زرند در سال 1401-1400 بود. 28 زوج (56 نفر) به‌صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به‌طور تصادفی و با روش قرعه‌کشی جایگزین شدند. مداخله درمان هیجان مدار در 10 جلسه به‌صورت هفتگی و به مدت 90 دقیقه برای گروه آزمایش انجام شد. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ (1963) و الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴) استفاده شد. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیل کوواریانس تک متغیره با نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان هیجان‌مدار بر بهبود روابط زناشویی و سلامت روانی زوجین جوان تاثیر داشت (001/0P<). مجذور اتا نشان داد درمان هیجان مدار، 31 درصد از تغییرات ارتباط سازنده، 37 درصد اجتناب متقابل، 29 درصد توقع/کناره‌گیری و 42 درصد سلامت روانی زوجین جوان را تبیین می‌کند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، استفاده از درمان هیجان‌مدار در بهبود روابط زناشویی و افزایش سلامت روانی زوجینی که ابتدای زندگی مشترک هستند، پیشنهاد نمود. کلیدواژه‌ها: الگوهای ارتباطی، سلامت روانی، درمان هیجان مدار، زوجین جوان. تفاصيل المقالة

مقدمه: روابط صمیمی زوجین بعنوان یکی از عوامل اساسی در حفظ سلامت خانواده‌ها، نقشی مهم در پیشگیری از جدایی دارد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثربخشی روش درمان هیجان‌مدار و ایماگوتراپی بر روابط زوجین بود.
روش: این پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون _ پس‌آزمون با مرحله پیگیری و جامعه‌ آماری آن شامل تمامی زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهرستان زرند با مشکلاتی در روابط زناشویی در سال      1401-1400 بود. 21 زوج دارای شرایط حضور در پژوهش به‌صورت تصادفی به سه گروه شامل دو گروه آزمایش (گروه هیجان‌مدار و گروه ایماگوتراپی) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروههای آزمایش در ده جلسه 90 دقیقه‌ای زوج‌درمانی شرکت کردند. در پژوهش از پرسش‌نامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی استفاده شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره، تحلیل کوواریانس یک‌متغیره و آزمون تعقیبی بنفرونی جهت مقایسه اثربخشی دو رویکرد زوج‌درمانی بر بهبود روابط زوجین استفاده شد.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد که زوج‌درمانی هیجان‌مدار و ایماگوتراپی در مراحل پس‌‌آزمون و پیگیری تأثیرگذار بوده و بین گروههای آزمایش با گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد. تحلیل‌ها نشان داد که تأثیر زوج‌درمانی هیجان‌مدار و زوج‌درمانی ایماگوتراپی بر روابط زوجین تفاوت معناداری ندارد.
نتیجه‌گیری: هر دو درمان هیجان‌مدار و ایماگوتراپی روابط زوجین را بهبود می‌بخشند.  تفاصيل المقالة