این مقاله کوشیده است عوامل دخیل در حفظ یا تغییر زبان های محلی ایران را بررسی کند. از میان این عوامل، ’نگرش های زبانی‘ و ’انتخاب زبان‘ مورد بحث قرار گرفته اند، چرا که به نظر می رسد این دو عاملِ درهم تنیده، به دلیل ماهیت انعطاف پذیری شان پیامدهای مستقیمِ سایر عوامل دخیل باشند. به بیانی دیگر، مثبت یا منفی بودن نگرش های گویشوران نسبت به زبان بومی شان و به دنبال آن، انتخاب یا عدم انتخاب زبان شان در موقعیت های مورد نیاز به جهت گیری های عوامل دخیل در حفظ یا تغییر آن زبان بستگی دارد. بر این اساس، در مقالۀ حاضر، نگرش های زبانی و انتخاب زبان در دو بخش مجزا از هم مورد بحث قرار گرفته اند و به دنبال مبحث انتخاب زبان، پدیده های حفظ و تغییر زبان مطرح شده اند. در ادامه، به تعدادی از پژوهش های انجام یافته در زمینۀ حفظ و تغییر زبان های بومی، هم در خارج از ایران و هم در داخل ایران، با در نظر گرفتن دخالت نگرش های زبانی، انتخاب زبان، و دیگر عوامل دخیل اشاره شده است. در بخش پایانی، به دنبال نتیجه گیری از مباحث بخش های پیشین، روند تدریجی زوال زبان های محلی ایران بر اثر دخالت برخی عوامل و مشخصاً دخالت سازمان صدا و سیما و وزارت آموزش و پرورش تذکر داده شده است. تفاصيل المقالة