در این تحقیق با استفاده از داده‌های قیمت نقدی سکه طلا، در بازه زمانی سال 1387 تا 1394 پس از تخمین مقدار وجه تضمین در قراردادهای آتی با استفاده از مدل‌های ارزش در معرض خطر ورایانس کواریانس مبتنی بر توزیع نرمال و تی استیودنت، پارتوی تعمیم یافته و پارتوی تعمیم یافته سازگار، با آزمون‌های کوپیک و پوشش شرطی کریستوفرسن و همچنین توابع زیان دوم لوپز و بلانکو- ایهل اقدام به پس آزمایی این مدل‌ها شد. همچنین با استفاده از تمامی این رویکردها ارزش در معرض خطر شرطی وجه تضمین قراردادهای آتی پیش بینی شده و به منظور انتخاب مدل برتر ارزش در معرض خطر شرطی، از دو تابع نمره دهی شامل میانگین قدر مطلق خطاها(MAE) و مجذور میانگین مربعات انحراف‌ها (RMSE) استفاده شد. نتایج نشان می دهدکه با توجه به دنباله‌های پهن توزیع تجربی داده‌های نقدی، مدل‌هایی که توان مدلسازی دنباله‌های پهن را دارند از جمله مدل‌های واریانس کواریانس مبتنی بر تی استیودنت و پارتوی تعمیم یافته نتایج مناسبی را در پی دارند. همچنین در سطوح اطمینان پایین تمامی مدل‌ها عملکرد ضعیفی داشته اند. تفاصيل المقالة