امنیت به عنوان اساسی‌ترین الزامات توسعه در جوامع شهری مطرح می‌باشد. احساس عدم ترس و تهدید در فضای جامعه به عنوان یکی از شاخص‌های کیفیت زندگی مطرح می‌باشد. در این ارتباط در شهر‌های بزرگ و در اصطلاح کلان‌شهرها این عامل از اهمیت مضاعف برخوردار می‌باشد.در این پژوهش هدف اساسی بررسی و تحلیل مجموعه عواملی است که به کاهش امنیت شهروندان منجر می‌گردد. برای این منظور در این پژوهش که با هدف کاربری و با روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است، پرسشنامه‌ای تنظیم و در میان حجم نمونه بالغ بر 212 نفر از شهروندان منطقه دو توزیع شد. در تحلیل نتایج آن از آزمون‌هایی نظیرخی دو، T تک نمونه‌ای و تحلیل عاملی استفاده شده است که در نرم‌افزار SPSS پس از وارد نمودن مقادیر، گویه‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته‌اند. البته در پیش از انجام تحلیل با استفاده از آزمون kmo تناسب گویه‌ها برای این منظور ارزیابی شده است که مقدار 0.73 به‌دست آمده که بیانگر تناسب گویه‌ها برای انجام آزمون است. در پایان این نتیجه حاصل گردیده است که عواملی نظیر فضاهای دارای دید حداقلی عدم مدیریت مناسب شهری، فضا‌های کم نور، عدم برنامه‌ریزی شهری مناسب، حمل و نقل نامناسب و نارسایی‌های دستگاه انتظامی منجر به بروز این نابهنجاری‌ها و کاهش دهنده امنیت در منطقه دو شده است. تفاصيل المقالة