نابرابری درآمد از چند دهه‌ی گذشته یکی از بحث برانگیزترین موضوعات در میان اقتصاددانان و سیاست‌گذاران بوده است. طوری‌که کاهش نابرابری همواره یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های مصلحین اجتماعی و سیاست‌گذاران بوده و به عنوان یکی از مشکلات اساسی در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته و درحال توسعه به شمار می‌رود. از طرفی، مسکن نقش حیاتی در مصرف و سبد دارایی خانوار داشته و به دلیل نقش‌های مختلفی که در زندگی افراد، اقتصاد و جامعه ایفا می‌کند از اهمیت برخوردار است. از این‌رو با توجه به اهمیت مسأله‌ی نابرابری درآمد به عنوان یکی از دغدغه‌های سیاست‌گذاران اقتصادی کشور و همچنین اهمیت قیمت مسکن در اقتصاد، پژوهش حاضر به دنبال بررسی تأثیر قیمت مسکن بر نابرابری درآمد در مناطق شهری و روستایی ایران با استفاده از روش جوهانسن- جوسیلیوس در فاصله‌ی زمانی فصل اول سال 1388 تا فصل چهارم سال 1398 است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که قیمت مسکن تأثیر مثبت و معنی‌دار بر نابرابری درآمد در مناطق شهری و روستایی دارد. به‌طوری‌که نتایج پژوهش بر اساس شاخص ضریب جینی به عنوان شاخص سنجش نابرابری توزیع درآمد حکایت از آن دارد که در مناطق شهری در بلندمدت یک درصد افزایش در قیمت مسکن باعث افزایش 61/0 درصد در ضریب جینی شده و در مناطق روستایی در بلندمدت یک درصد افزایش در قیمت مسکن باعث افزایش 37/1 درصد در ضریب جینی شده است. همچنین نتایج پژوهش بر اساس شاخص نسبت هزینه‌ی ده درصد ثروتمندترین به ده درصد فقیرترین جمعیت به عنوان شاخص سنجش نابرابری توزیع درآمد نیز حاکی از آن است که در مناطق شهری در بلندمدت یک درصد افزایش در قیمت مسکن باعث افزایش 10/6 درصد در نسبت هزینه‌ی ده درصد ثروتمندترین به ده درصد فقیرترین جمعیت شده و در مناطق روستایی در بلندمدت یک درصد افزایش در قیمت مسکن باعث افزایش 99/3 درصد در نسبت هزینه‌ی ده درصد ثروتمندترین به ده درصد فقیرترین جمعیت شده است. تفاصيل المقالة