گرچه تمایز بین طرحواره های شرطی و غیرشرطی از لحاظ نظری و کاربرد بالینی اهمیت بسزایی دارد. مطالعات پیشین فقط برخی شواهد اولیه در جهت تفاوت شیوه های شکل گیری طرحواره ها از لحاظ شرطی بودن فرآهم کرده اند و مطالعات اندکی تمایز بین طرحواره های شرطی و غیرشرطی را مورد بررسی قرار داده اند. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش منابع بدرفتارهای عاطفی دوران کودکی (بدرفتاری عاطفی والدین، همسالان و سایرین در کودکی) در پیش بینی طرحواره های ناسازگار شرطی و غیرشرطی در بزرگسالی بود. برای این منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، 315 نفر از دانشجویان دانشگاه های تهران(دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، دانشگاه خواجه نصیر، دانشگاه شهیدبهشتی، دانشگاه آزاد، دانشگاه پیام نور) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و از نظر تجارب زندگی و طرحواره های ناسازگار مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که بدرفتاری های عاطفی والدین و همسالان، طرحواره های غیرشرطی و بدرفتاری های عاطفی والدین، همسالان و سایرین، طرحواره های شرطی را در دانشجویان پیش بینی می کند. بنظر می رسد بدرفتاری منابعی که تداوم و شدت بیشتری در زندگی فرد دارند، پیش بینی کننده های قوی تری در پیش بینی طرحواره های غیرشرطی و طرحواره های شرطی هستند زیرا، منابعی که در شکل گیری طرحواره های غیر شرطی دخالت دارند، قطعاً در پیش بینی طرحواره های شرطی نیز نقش دارند. تفاصيل المقالة