فعالیت جنسی، بخش مهمی از کیفیت زندگی فرد است و به طور خاص، عملکرد جنسی با پریشانی روانی در ارتباط است. باورهای اولیه در مورد رابطه ی جنسی اغلب در رفتار و نقش های عاطفی ادامه پیدا می کند حتی برای زنانی که به خوبی آموزش دیده و آگاه هستند. احساس گناه و شرم از جمله عواملی هستند که بدکارکردی جنسی را حفظ می کنند یا به حفظ آن کمک می کنند. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی بین عواطف خودآگاه با بدکارکردی جنسی بود. بدین منظور، طی یک طرح توصیفی، 186 دانشجوی زن متاهل دانشگاه های شهر اهواز به روش نمونه ی در دسترس انتخاب و از نظر بدکارکردی‌جنسی و عواطف خودآگاه مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بین احساس شرم با بدکارکردی جنسی، رابطه ی مثبت معنادار و بین احساس گناه با بدکارکردی جنسی، رابطه ی منفی معنادار وجود دارد. از طرف دیگر، نتایج تحلیل رگرسیون با استفاده از روش گام به گام نشان داد که متغیرهای پیش بین می توانند 18 درصد از بدکارکردی جنسی را پیش بینی کنند. به نظر می رسد که بدکارکردی جنسی و احساس شرم و گناه با یکدیگر مرتبط هستند.این یافته ها از نیاز به تمرکز بر عوامل رابطه ای و روانی در تجربه ی زنان از رابطه جنسی حمایت می کنند. تفاصيل المقالة