Subsidy is a tool used by governments as a form of financial aid to support specific economic sectors. Today subsidy is common in several countries such as Iran due to different political and economic reasons. This study has examined the effects of changing agricultural subsidies on, production and exports. For this purpose, a computable general equilibrium model (CGE) for the year 2012 was used in social accounting matrix form in 2001 as the statistical basis. For the extraction and transportation of nonlinear programming model "mixed complementary problem" (MCP) was used. Social Accounting Matrix was divided into main sectors: agriculture, oil and gas, textiles, energy, industry and services. Then, the effect of agricultural subsidies and its effect on endogenous variables were investigated. Results showed that reducing agricultural subsidies, decreases the level of agricultural production by 21.3 percent and increases prices which in turn causes deviation of real exchange rate from equilibrium that prevents the exports in this sector. Moreover, by reducing subsidies the unemployment rate increases and welfare decreases. تفاصيل المقالة

چکیده مقدمه: کشور ایران به دلیل واقع شدن در منطقه خشک و نیم خشک با مشکل کم‌آبی و خشک سالی‌های پی در پی و شدیدی مواجه بوده و استان خراسان ‌رضوی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و کمبود شدید منابع آب در آن احساس می ­شود که بهبود این شرایط نیازمند رویکردهایی برای تخصیص بهینه منابع آب می­ باشد. یکی از ابزارهای قوی برای مدیریت تقاضا و تخصیص بهینه منابع آب و تشویق به حفاظت از منابع آبی، قیمت­ گذاری آب است. روش­: برای رسیدن به این هدف بایستی تمایل به پرداخت آب کشاورزی با استفاده از رهیافت توبیت دو مرحله ­ای هکمن برای شهرستان­ های کاشمر، کوهسرخ، خلیل‌آباد و بردسکن در سال 1398-1399 بررسی شود. یافته­ ها: نتایج نشان می ­دهد که 40 درصد از کشاورزان، حاضر به پرداخت مبلغی بیش از تعرفه فعلی برای دسترسی به آب کشاورزی هستند. بدین ترتیب میانگین تمایل به پرداخت آب در بخش کشاورزی در شهرهای کاشمر، کوهسرخ، خلیل‌آباد و بردسکن به ترتیب 518، 594، 606 و 569 ریال برای هر کشاورز برآورد شده است و هم­چنین نتایج حداقل مربعات معمولی نشان می­ دهد که درآمد کشاورز بیشترین تاثیر مثبت را بر تمایل به پرداخت آب کشاورزی با ضریب 0/21 داشته، یعنی اینکه هر چه درآمد کشاورزان از مصرف آب کشاورزی بیشتر باشد، کشاورزان حاضرند مبالغ بالاتری را برای استفاده از آب کشاورزی به منظور دسترسی آسان‌تر به منابع آب بپردازند و در حالی که متغیرهای سطح زیر کشت و بار تکفل بر تمایل به پرداخت آب کشاورزی تاثیر منفی و معناداری داشته است یعنی هر چه سطح زیر کشت و بار تکفل افزایش یابد، کشاورزان تمایل به پرداخت کمتری برای استفاده از آب کشاورزی دارند. نتیجه­ گیری: با توجه به اهمیت آب برای کشاورزان مناطق مورد بررسی و تمایل به پرداخت بالای آن‌ها، پیشنهاد می‌شود که با انتقال آب از منطقه پر‌آب به منطقه کم‌آب دسترسی بهتر و آسان‌تر به منابع آب برای کشاورزان فراهم شود. تفاصيل المقالة