توسعه زیرساخت‌های مالی همواره به‌عنوان ابزاری کارآمد در جهت افزایش رشد اقتصادی، کاهش فقر و توزیع عادلانه درآمد در جوامع مدنظر بوده است. با توجه به نقش و اهمیت نهادها و ﻣؤسسات مالی و ارتباط آن با نابرابری، هدف اساسی این مطالعه بررسی اثر توسعه مالی بر نابرابری شهری و روستایی در کشور ایران با استفاده از داده‌های تابلویی 31 استان، در سال‌های 1385 تا 1394 می‌باشد. برای این منظور، ابتدا داده‌های مربوط به متوسط هزینه خانوار‌های شهری و روستایی، نسبت مخارج دولت به GDP (بیانگر اندازه‌ی دولت)، تولید ناخالص داخلی سرانه، نرخ شهر نشینی و اعتبارات اعطایی سیستم بانکی به بخش خصوصی به صورت درصدی از GDP به‌عنوان شاخص توسعه مالی، جمع‌آوری و سازماندهی شده و سپس، الگو با استفاده از مدل‌های پانل ایستا و پویا، برآورد شده است. در این مطالعه، رابطه U معکوس کوزنتس در استان‌های ایران تأیید نشد و براساس نتایج به‌دست آمده می‌توان گفت تأثیر اندازه دولت منفی بوده و سبب کاهش نابرابری درآمدی خانوارهای روستایی و شهری می‌شود تفاصيل المقالة