رشد ضعیف گیاه بادام زمینی در اوایل فصل رشد منجر به رقابت شدید علف های هرز و کاهش عملکرد قابل توجه آن می شود. به منظور مقایسه کارآیی کنترلی علف کش های پیش و پس رویشی در کنترل علف های هرز بادام زمینی، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان در سال 1396 انجام شد. تیمارها شامل پندی متالین (EC 33%)، اکسی فلورفن (EC 24%)، بنتازون (SL 48%) + هالوکسی فوپ‌آر‌متیل استر (EC‌ 10.8%)، ایمازتاپیر (SL 10%)، تری فلورالین (EC 48%)، دو بار وجین دستی و مالچ کلش برنج + وجین دستی بودند. برای مقایسه تیمارها از ارزیابی کنترل چشمی علف های هرز بر اساس روش EWRC، درصد کاهش تعداد و زیست توده علف های ه رز هر تیمار نسبت به شاهد و همچنین درصد افزایش عملکرد اقتصادی بادام زمینی هر تیمار نسبت به شاهد استفاده گردید. نتایج آزمایش نشان داد که بالاترین افزایش عملکرد دانه بادام زمینی نسبت به شاهد در تیمار بنتازون به مقدار 2 لیتر در هکتار+ هالوکسی فوپ‌آر‌متیل استر به مقدار 0.75 لیتر در هکتار به صورت پس رویشی در مرحله 5-3 برگی علف های هرز و همچنین تیمار دو بار وجین دستی در زمان های 3 و 6 هفته پس از کاشت به دست آمد که به ترتیب 188.6 و 177.7 درصد افزایش نسبت به شاهد بود، در این دو تیمار، میزان کاهش زیست توده علف های هرز باریک برگ (شامل گونه های سوروف (Echinochloa crus-galli L) و ارزنی (Setaria glauca L)) به ترتیب 81.5 و 100 درصد، علف های هرز پهن برگ (گونه های عروسک پشت پرده (Physalis divaricate D. Don) و تاج خروس (Amaranthus retroflexus L.) به رتیب 84.7 و 93.1 درصد و جگن گونه اویارسلام (Cyperus esculentus L.) به ترتیب 70.2 و 90.4 درصد نسبت به شاهد بدون کنترل بود. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی کارآیی علف‌کش‌های ریم‌سولفورون، ایمازاپیک و ایمازاماکس در کنترل گل‌جالیز ‌مصری (Orobanche aegyptiaca) آزمایش های گلخانه‌ای و آزمایشگاهی در دانشگاه آرهوس دانمارک انجام شد. ابتدا غلظت های 0.05، 0.25، 1.25، 6.25 و 31.25 میکرومول سه علف‌کش بر روی بذور گل‌جالیز مصری بدون حضور گیاه میزبان، با کاربرد ماده محرک جوانه‌زنی GR24 در ظروف پتری‌ مورد بررسی قرار گرفتند. سپس کاربرد شاخساره‌ای سه علف‌کش در کنترل گل‌جالیز و رشد گوجه‌فرنگی در دو رقم هیبرید ‌پتوپراید2 و ویوا در گلخانه بررسی شدند. تیمارها شامل 4 غلظت ریم‌سولفورون ( 25، 50، 75 و 100 گرم ماده مؤثره در هکتار)، 4 غلظت ایمازاپیک (5 ،10، 15 و 20 گرم ماده مؤثره در هکتار) و 4 غلظت ایمازاماکس (0.4، 0.8، 1.2 و 1.6 گرم ماده مؤثره در هکتار) بودند. هر غلظت 1‌، 2 و 3 بار در زمان‌های 15، 29 و 43 روز بعد از انتقال نشای گوجه‌فرنگی اعمال شدند. نتایج آزمایش پتری‌دیش نشان داد که دو علف‌کش ریم‌سولفورون و ایمازاپیک موجب کاهش معنی‌داری در طول ریشه‌چه بذور گل‌جالیز نسبت به شاهد گردیدند. نتایج آزمایش گلدانی هم نشان داد که پاسخ دو رقم گوجه‌فرنگی به تیمارهای علف‌کشی‌ متفاوت بودند. رقم ویوا از رقم هیبرید‌ پتوپراید2 برتر بود و زیست‌توده بالاتری تولید کرد. علف‌کش ریم‌سولفورون علف‌کش مناسبی جهت کنترل گل‌جالیز در گوجه‌فرنگی ارزیابی شد. تیمارهای سه بار کاربرد غلظت های 25 و 50 و 75 گرم ماده مؤثره در هکتار علف‌کش ریم‌سولفورون، خصوصاً در رقم ویوا بهترین تیمارهای علف‌کش از نظر تولید ماده خشک گوجه‌فرنگی بودند. تیمارهای دو بار کاربرد غلظت 5 گرم ماده مؤثره در هکتار و یک بار کاربرد غلظت 10 گرم ماده مؤثره در هکتار علف‌کش ایمازاپیک نیز در رقم ویوا تیمارهای نسبتاً خوبی بودند ولی تیمارهای علف‌کش ایمازاماکس در این آزمایش در کنترل گل جالیز تیمارهای مناسب نبودند. تفاصيل المقالة

مدل‌های پیش‌بینی زمان سبزشدن گیاهچه برای بهینه‌سازی برنامه‌های کنترل علف‌های‌هرز به‌کار‌می‌روند. این آزمایش با هدف پیش‌بینی زمان ظهور سه گونه علف‌هرز تابستانه تاتوره (Datura stramonium)، تاج‌ریزی‌سیاه (Solanum nigrum) و تاج‌خروس‌ریشه‌قرمز (Amaranthus retroflexus) در شرایط مزرعه با استفاده از دما و رطوبت خاک اجراء شد. سه تاریخ کاشت اول خرداد، اول تیر و اول مرداد و 3 ر‍ژیم آبیاری دو، سه و چهار روز یک‌بار به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌‌های کامل تصادفی با 3 تکرار برای سه گونه علف‌هرز مورد مطالعه قرار گرفت. برای بیان روند تغییرات سبزشدن از مدل زمان آبی-گرمایی استفاده شد. مگاپاسکال-درجه سانتی‌گراد-روز مورد نیاز برای سبز شدن گونه‌ها با دما و پتانسیل پایه به‌دست آمده توسط مدل زمان آبی-گرمایی و رطوبت و دمای روزانه خاک محاسبه شد. درصد سبز شدن تجمعی در مقابل زمان آبی-گرمایی رسم و مدل سیگموئیدی سه پارامتری برآن برازش داده شد. سپس حداکثر درصد سبز شدن و مقدار مگاپاسکال- درجه سانتی‌گراد روز مورد نیاز برای 50 درصد سبز شدن بذور برآورد گردید. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین درصد سبز شدن سه گونه علف‌هرز به ترتیب در رژیم آبیاری دو روز یک‌بار در ماه مرداد و رژیم آبیاری چهار روز یک‌بار در ماه خرداد رخ داد. سبز شدن گیاهچه سه گونه علف‌هرز در ماه مرداد نسبت به ماه‌های خرداد و تیر سریع‌ترو بیشتر بود. زمان آبی-گرمایی مورد نیاز برای سبز شدن سه گونه‌ متفاوت بود. تاتوره کمترین و تاج‌ریزی‌‌سیاه بیشترین زمان آبی-گرمایی را برای 50 درصد سبز شدن گیاهچه نیاز داشتند. دمای بهینه سبزشدن تاج‌خروس‌ریشه قرمز، تاج‌ریزی‌سیاه و تاتوره به‌ترتیب 35-30، 30-27، 34-29 درجه سانتی‌گراد به‌دست آمد.سبز شدن گیاهچه سه گونه علف‌هرز در ماه مرداد و بیشترین و کمترین درصد سبز شدن سه گونه علف‌هرز به‌ترتیب در رژیم آبیاری دو روز یک‌بار در ماه مرداد و رژیم آبیاری چهار روز یک‌بار در ماه خرداد بود. تفاصيل المقالة