هنجار گریزی یکی از نظریه‌های ادبی و تأثیرگذارترین روش‌ها در برجسته‌سازی ادبی می‌باشد که در عرصه شعر بازخورد زیادی دارد. نظریه فرمالیست‌ها بر این باور است که انسان همواره با دو نوع زبان در ارتباط است. اولی زبان عادی که انتقال‌دهنده پیام‌های روزمره است و زبان ادبی که در قلمرو هنر و ادبیات استعمال می‌شود و ظرافت خاص خود را دارد. آشنایی‌زدایی همواره لذت‌های ادبی را برای مخاطب برقرار می‌سازد و قدرت حواس آدمی را بهبود می‌بخشد. پژوهش حاضر در نظر دارد با شیوه‌ای توصیفی - تحلیلی و تکیه بر اشعار ژاله اصفهانی و غادة السّمّان به مقوله هنجار گریزی معنایی و گونه‌های مختلف آن بپردازد و به این سؤال پاسخ دهد که هنجار گریزی معنایی چیست و حوزه‌های بسترساز این هنجار در اشعار ژاله اصفهانی و غادة السّمّان علیرغم وجوه اشتراک و افتراق چگونه به کار رفته است؟ یافته‌های پژوهش از راه جستجوی کتابخانه‌ای نشان می‌دهد که ژاله اصفهانی و غادة السّمّان هر دو از صور خیال و آرایه‌های معنوی بهره‌مند گردیده‌اند. تفاصيل المقالة