از موضوعات اساسی دهۀ اخیر کشورمان بحث دینداری، اعتماد و مشارکت اجتماعی می‌باشد که کیفیت زیست اجتماعی شهروندان را تحت تاثیر قرار داده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دین‌داری با میانجیگری اعتماد اجتماعی بر مشارکت اجتماعی شهروندان پردیسان قم است. این پژوهش با رویکرد قیاسی و تبیینی به روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسش‌نامه انجام شده؛ جامعه آماری این پژوهش شامل کلیۀ افراد پردیسان قم است. روش نمونه‌گیری این پژوهش به شیوة خوشه‌ای چند مرحله‌ای در بین 384 نفر انجام گرفته و داده‌های پرسش‌نامه‌ها در نرم‌افزار آماری SPSS 24 و 24 AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.مسیرهای مستقیم تاثیرات دین‌داری بر مشارکت اجتماعی برابر 22/0، بر اعتماد اجتماعی برابر 25/0 و اعتماد اجتماعی بر مشارکت اجتماعی برابر 29/0 می‌باشد، تاثیر دین‌داری از طریق متغیر میانجی‌گر اعتماد اجتماعی روی مشارکت اجتماعی برابر 345/0، ارزیابی شده است و شاخص تحلیل عامل تاییدی یعنی نسبت بحرانی هم بزرگتر از 96/1+ است و نتایج شاخص‌های نیکویی برازش مدل معادلات ساختاری همه تایید شدند.بسیاری از منافع اجتماعی از عضویت در تشکل‌های داوطلبانه حاصل می‌شود. با توجه به خصوصیت جامعه ایران، با اهمیت‌ترین و قدرتمندترین نهاد مؤثر در شکل‌گیری مشارکت‌های اجتماعی، نهاد دین است که رفتارهایی مانند اعتماد، رابطه متقابل همراه با عاطفه، یکپارچگی و همکاری را تقویت می‌کند و در نهایت موجب کارآمدی اقتصادی و ثبات دموکراتیک می‌شود. تفاصيل المقالة