About 110 years ago, Iran experienced a revolution, which was known to be an attempt for development and modernization. The revolutionary roots had been established by new-coming social forces named as intellectuals. Since studying the past highlights the future, the necessity of intellectuals’ discourse as well as understanding their discourse strategies on the road to development and modernity should be taken into account.Accordingly the present research employs a quantitative method using discourse analysis technique and documentary reviews to analyze epistles written by Mirza Melkom Khan Nazem Al-Doleh and Mirza Yousef Khan Mostashar Al-Doleh as two selected intellectuals about law and the Ghanoon Daily. The results indicated that Iranian intellectuals assumed political modernization as the preliminary and most prominent step for reaching development. They demanded for Constitutionalism and the rule of law, not as the main objective, but as a facilitator of development. In other words, development but not law was the major signifier of the intellectuals’ discourse achieving it became possible only through political reforms.Meanwhile, religion acted as the secondary assist and a justification for execution of new law in contrast to traditional law. precedence of political parameter over economic, social and cultural reforms, applying absorption strategy via stimulation and incentive discourse pattern for integrating the opposing forces in their discuses , superficial understanding of the secular law concept in Europe and is association to religion and a dearth of awareness about cultural context were among characteristics of the intellectuals’ discourse in this period. تفاصيل المقالة

در این مقاله رفتارهای تخریبی (وندالیسم) و رابطه آن با سرمایه اجتماعی در خانواده و مدرسه با استفاده از نظریههای سرمایة اجتماعی پاملا پکستون، جیمز کلمن، دارلن رایت و کوین فیتزپاتریک و نظریة پیوند اجتماعی هیرشی مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش، روش تحقیق پیمایشی و جمعیت آماری آن شامل 3014 دانش‌آموز پسر مقطع متوسطه شهر نورآباد (لرستان) مشغول به تحصیل در سال 89 - 1388 بوده است که بر اساس فرمول نمونه‌گیری کوکران 340 دانش‌آموز از دبیرستانهای دوازده‌گانه شهر به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب گردیدند. برای سنجش متغیرهای مستقل و متغیر وابسته از پرسشنامة خود ساخته بهره گرفته شد. نتایج نشان می‌دهد، با آن که دانش‌آموزان مورد مطالعه، بیشتر ساکن شهر هستند (6/70%) تا روستا (2/29%)، اکثر پدران‌شان، مشاغل یدی و تحصیلاتی تا حد دیپلم دارند، مادران فاقد شغل (خانه‌دار) و بی‌سواد هستند و سطح درآمد بیشتر خانواده‌های آنها پایین است؛ 1/66% پاسخگویان، طی یکسال گذشته دارای رفتار تخریبی بوده‌اند؛ که این میزان بیشتر از سطح چنین رفتارهای است که در سال‌های اخیر در تحقیقات داخلی مشاهده شده است و در دو شاخص سرمایة اجتماعی خانوادگی و مدرسه‌ای با نسبتی تقریبا برابر حدود 48% پاسخگویان سرمایة اجتماعی خود را زیاد و خیلی‌زیاد و 30% آنها سرمایه اجتماعی شان را کم و خیلی‌کم ارزیابی نموده‌اند. میزان رابطه رفتار تخریبی با شاخص سرمایه اجتماعی در خانواده با 28/0- و با سرمایه اجتماعی در مدرسه برابر با 298/0- است. در نهایت بر اساس نتایج رگرسیون چند متغیره، دو مولفه حمایت خانوادگی و مولفه احساس تعلق و دلبستگی به مدرسه 129/0 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین کنند. به این ترتیب، می‌توان گفت: هر قدر سرمایة اجتماعی در خانواده و مدرسه و اکثر مؤلفه‌های شاخص‌های مزبور بالاتر باشد، رفتارهای تخریبی دانش آموزان کمتر خواهد بود. تفاصيل المقالة