هدف از پژوهش حاضر، تبیین رابطه‌ خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی با نقش میانجی خودپنداره بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه معلمان دوره ابتدایی شهر بجنورد برابر 1514 نفر می باشد که مطابق جدول کرجسی- مورگان 310 نفر به روش تصادفی طبقه ای نسبی ( 184 نفر زن و 126 نفر مرد ) انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها عبارت بود از پرسشنامه‌ سازگاری بل (1961)، خودکارآمدی معلم اسچانن- موران و وولفولک (2001) و پرسشنامه‌ خودپنداره کارل راجرز. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه‌ها بر اساس نظرات 10 تن از صاحب نظران تأیید گردید. پایایی پرسشنامه‌ها برای پرسشنامه خودکارآمدی طبق محاسبات ضریب آلفای کرونباخ 87/.، برای پرسشنامه خودپنداره83/.، و سازگاری اجتماعی 94/. تعیین شد. فرضیه‌های تحقیق توسط نرم افزارSPSS 21 و لیزرل موردآزمون قرار گرفتند. یافته‌های تحقیق نشان داد که روابط بین متغیرها معنادار بوده و بین خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی با نقش میانجی خودپنداره رابطه وجود دارد. تفاصيل المقالة