زمینه و هدف: با توجه به شیوه بالای پرخاشگری در سن پیش دبستانی و اهمیت خلاقیت در این دوره از زندگی و تاثیر ان بر دوره های بعدی پژوهش حاضر با هدف تعیین اثریخشی آموزش موسیقی و نقاشی بر افزایش خلاقیت وکاهش پرخاشگری در دانش‌آموزان پیشدبستانی شهر همدان انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش حاضر‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون باگروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پیش‌دبستانی شهر همدان در سال 96-95 بود. نمونۀ آماری 45 نفر از دانشآموزان پیشدبستانی بودند که با روش نمونه‌گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و و یک گواه گمارش شدند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامۀ‌ 43 سؤالی پرخاشگری کودکان پیشدبستانی، و مقیاس تفکر خلاق تورنس بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش نقاشی به‌طور معنی‌داری منجر به کاهش پرخاشگری (001/0 > P) و افزایش خلاقیت ( 001/0 > P)، دانشآموزان پیشدبستانی شد. همچنین آموزش موسیقی باعث کاهش معنی دار پرخاشگری (001/0 > P) و افزایش معنی دار خلاقیت ( 001/0 > P)، دانشآموزان پیشدبستانی شد. اما بین آموزش نقاشی و آموزش موسیقی در کاهش پرخاشگری و افزایش خلاقیت تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: آموزش نقاشی و موسیقی از طریق ابزار افکار و احساسات ابراز نشده و تقویت مهارت های انعطاف پذیری و بسط و سیالی موجب کاهش پرخاشگری و تقویت خلاقیت در کودکان پیش دبستانی شده است. در نتیجه می توان از آنها به عنوان یک روش آموزش موثر در کودکان پیش دبستانی استفاده کرد تفاصيل المقالة

هدف: بیماری هپاتیت، مشکل عمده بهداشتی در دنیا بوده و یکی از ده علت اصلی منجر به مرگ در انسان ها می باشد. این بیماری از علل مهم سرطان و اختلال کبدی بوده و ناتوانی هایی را در افراد ایجاد می کند. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش خوش بینی در رابطه بین حمایت اجتماعی و پیروی از درمان بیماران هپاتیت شهر زنجان بود. روش: روش این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران مبتلا به هپاتیت مراجعه کننده به مرکز جامع سلامت شماره 5 شهر زنجان در نیمه اول سال 1398 به تعداد 999 نفر بودند که 210 نفر به روش نمونه گیری در دسترس در این مطالعه گزینش شدند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه های پرسشنامه خوش بینی شییر و کارور(1985)، حمایت اجتماعی شربورن و استوارت (1991) و پیروی از درمان موریسکی و همکاران (2008) استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری پیرسون و رگرسیون چندگانه در نرم افزار Spss نسخه 25 استفاده شد. سطح معنی داری برای همه آزمون ها 05/ لحاظ گردید. یافته ها: نتایج نشان داد بین حمایت اجتماعی با پیروی از درمان (001/0 P<،360/0R=)، بین حمایت اجتماعی با خوش بینی (001/0 P<،390/0R=) و نیز بین خوش بینی با پیروی از درمان همبستگی مستقیم و معناداری وجود داشت (001/0 P<، 417/0R=). همچنین نتایج نشان داد اثر کل حمایت اجتماعی بر خوش بینی معنادار بود (001/0 P<،422/0Β=). نقش میانجی جزئی خوش بینی در رابطه حمایت اجتماعی و پیروی از درمان معنادار بود(05/0> P). نتیجه گیری: به‌طورکلی نتیجه این پژوهش نشان داد که حمایت اجتماعی با میانجی گری جزئی خوش بینی رابطه معناداری با پیروی از درمان بیماران هپاتیت داشت. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی های حسی و حرکتی خانواده محور در کاهش نشانه های بالینی کودکان با اختلال نقص توجه/بیش فعالی اجرا شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل است و جامعه آماری کلیه کودکان شهر زنجان در سال تحصیلی 96-97 (رده سنی 8 تا 11 سال)است. بر این اساس به صورت انتخاب تصادفی،4 مدرسه از ناحیه 1 و 2 شهر زنجان انتخاب و20 دانش آموزی که دچار اختلال نقص توجه/بیش فعالی بودند انتخاب شد. پس از یکسان سازی با توجه به متغیرهای سن، جنسیت و میزان اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در دو گروه آزمایش(10نفر) و کنترل(10 نفر) قرار گرفتند. برای تشخیص نقص توجه/ بیش فعالی از پرسشنامه نسخه چهارم اسنپ و کانرز والدین استفاده شد. شرکت کنندگان در گروه آزمایش به مدت 8 هفته (16 جلسه 90 دقیقه ای) به همراه مادران در بازی های حسی و حرکتی خانواده محور شرکت کردند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شد و نتایج نشان داد که مداخلات انجام شده منجربه کاهش معنادار نشانه های بالینی کودکان با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی (با شدت اثر 88/0) در گروه کنترل شده است. می توان نتیجه گرفت که این روش برای کمک به کاهش نشانه های نقص توجه/ بیش فعالی مناسب می باشد. تفاصيل المقالة

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر سرزندگی تحصیلی و خلاقیت دانش-آموزان اهمال‌کار بود.روش: این پژوهش به شیوه نیمه‌آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دختر پایه دهم دوره متوسط شهر ارومیه در سال تحصیلی 99-1398 به تعداد 3295 نفر بود. برای نمونه‌گیری، تعداد 40 نفر دانش‌آموزان داوطلب واجد شرایط که نمره کمتر از 81 در پرسشنامه‌ اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راث‌بلوم (1984)، کمتر از 36 در پرسشنامه سرزندگی تحصیلی دهقانی‌زاده و حسین‌چاری (1391) و نمره کمتر از 120 در خلاقیت عابدی (1372) کسب کرده بودند مشخص و سپس به صورت تصادفی در 2 گروه‌ مطالعه (20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه گواه) وارد شدند. بسته آموزشی راهبردهای خودتنظیمی پنتریچ (1999) برای گروه آزمایش اجرا شد. زمان این برنامه آموزشی 15 جلسه 90 دقیقه‌ای و زمان آموزش نیز 3 هفته بود. یافته ها: نتایج نشان داد برای متغیر سرزندگی تحصیلی اثر گروه (001/0P˂ و 687/0Eta=)، اثر زمان (001/0P˂ و 816/0Eta=) و اثر متقابل گروه × زمان (001/0P˂ و 727/0Eta=) معنادار بود. همچنین نتایج نشان داد برای متغیر خلاقیت اثر گروه (001/0P˂ و 777/0Eta=)، اثر زمان (001/0P˂ و 802/0Eta=) و اثر متقابل گروه × زمان (001/0P˂ و 626/0Eta=) معنادار بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت دانش‌آموزان اهمال‌کاری که در رابطه با سرزندگی تحصیلی و خلاقیت دچار ناتوانی‌هایی هستند چنانچه در معرض آموزش راهبردهای خودتنظیمی قرار گیرند می‌توانند موفقیت‌هایی در این زمینه کسب کنند. تفاصيل المقالة