آلودگی محیط‌زیست با فلزات سنگین، نگرانی‌های عمده‌ای را ایجاد کرده‌اند. به‌تازگی، پژوهشگران روش جدیدی به نام شیب پخش در غشای نازک (DGT) معرفی کرده‌اند. از مزیت‌های این روش اندازه‌گیری درجا یون‌ها، به ویژه در محیط‌های آبی است. در ساخت ژل‌های موردنیاز در این روش به‌طور معمول، مواد مورداستفاده ثبت اختراع‌شده‌اند. در این پژوهش، جایگزینی ژل‌هایی با ترکیبات متفاوت آکریل‌آمید- آلیل آگاروز به جای موادی که ثبت اختراع‌شده‌اند و اثر این مواد در ضریب پخشیدگی فلزات سنگین در ژل لایه انتشار بررسی شد. همچنین، عملکرد DGT در محلول شامل عناصر فلزات سنگین نیز موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش pH، نسبت تورم افزایش می‌یافت هرچندکه در گستره pH بین 4 تا 9 تغییرات زیادی در نسبت تورم مشاهده نشد. نتایج نشان داد ضرایب پخشیدگی در محلول‌های غیرآلی، مستقل از قدرت یونی بود. اگرچه با افزایش قدرت یونی نتایج به‌دست آمده از ضریب پخشیدگی در تکرارهای متفاوت گستره خطای کمتری داشت. مقادیر ضرایب پخشیدگی در کاتیون‌های متفاوت در دو نوع ژل بین 60 تا 85 درصد مقادیر ضرایب پخشیدگی آن عناصر در آب بود. با افزایش عامل پیوندی عرضی به دلیل کوچک‌تر شدن منافذ ژل، ضریب پخشیدگی کاهش یافت. مقدار فلزهای سنگین اندازه‌گیری شده با روش DGT، همبستگی خطی نزدیکی با مقدار کاتیون‌های موجود در محلول داشت (r2 برابر با 93/0 تا 99/0). تفاصيل المقالة