این پژوهش به منظور برسی اثرات خشکی، مصرف کود شیمایی و زیستی نیتروژن و الگوی کاشت در ذرت 704 طی سال-های 1394 و 1395 در شهرستان دهلران انجام شد. آزمایش به صورت کرت‌های دو بار خورد شده در قالب طرح بلوک‌های کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل سه سطح تنش خشکی در کرت‌های اصلی: آبیاری مطلوب، قطع یک دوره آبیاری در مرحله 12 برگی و مرحله ظهور گل تاجی، سه سطح نیتروژن در کرت‌های فرعی: 100 درصد کود به صورت کود شیمیایی اوره، 70 درصد اوره + 30 درصد ازتو بارور یک، 40 درصد اوره + 60 درصد ازتو بارور یک و سه الگوی کاشت در کرت‌های فرعی فرعی: یک ردیفه، دو ردیفه و زیگزاگی. نتایج نشان داد که مصرف تلفیقی کود زیستی و شیمیایی نیتروژن با تعدیل اثرات تنش خشکی تأثیر مثبتی بر شاخص سطح برگ، هدایت روزنه، کلرفیل، عملکرد دانه و پروتئین دانه داشتند، به طوری که بیشترین عملکرد دانه با مصرف 40 درصد کود اوره + 60 درصد ازتوبارور یک به وجود آمد (10870 کیلوگرم). برهمکنش چهارگانه تیمارها بر هدایت روزنه، ورن هزار دانه، عملکرد دانه در سطح یک درصد معنی‌دار بود. برهمکنش سه گانه تنش با کود نیتروژن و الگوی کاشت بر سرعت پر شدن دانه، طول دوره پر شدن دانه و سرعت رشد در سطح یک درصد معنی‌دار گردید. به طور کلی بر اساس نتایج، شرایط مطلوب آبیاری، مصرف40 درصد کود مورد نیاز به صورت اوره + 60 کود ازتوبارور یک و الگوی کاشت زیگزاگی به عنوان بهترین تیمار آزمایشی انتخاب گردید. تفاصيل المقالة