با توجه به کمبود آب در بخش کشاورزی و اهمیت آن در تولید گیاه دارویی آویشن، مدیریت مصرف آب جهت توسعه کشت آن ضروری به نظر می رسد. به این منظور در آزمایشی تأثیر رژیم آبیاری، الگوی کشت و کاربرد بیوچار بر رشد و عملکرد گیاه آویشن مورد بررسی قرار گرفت. عوامل آزمایش شامل رژیم آبیاری در سه سطح (آبیاری تمامی جویچه‌ ها‌‌‌‌‌، آبیاری جویچه‌‌ها به‌صورت یک‌درمیان ثابت و یک‌درمیان متغیر)‌‌‌‌‌، بیوچار در دو سطح (عدم کاربرد بیوچار یا شاهد و کاربرد بیوچار به میزان هشت تن در هکتار) و الگوی کاشت در دو سطح (کشت یک ردیفه و دو ردیفه آویشن) بودند. این آزمایش در دو سال زراعی 1397-1396 و 1398-1397 و به‌صورت آزمایش کرت‌های یک‌بار خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد‌‌‌‌‌. نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد سرشاخه گل‌دار در تیمار آبیاری تمامی جویچه‌ها + کاربرد بیوچار با میانگین 1701 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. در این بررسی بیشترین و کمترین عملکرد اسانس به ترتیب با 24.7 و 11.6 کیلوگرم در هکتار در آبیاری جویچه‌ها به‌صورت یک‌درمیان ثابت + کاربرد بیوچار + کشت دو ردیفه آویشن و آبیاری جویچه‌ها به‌صورت یک‌درمیان متغیر + عدم کاربرد بیوچار + کشت دو ردیفه آویشن به دست آمد‌‌. در کل، علی‌رغم کاهش رشد و عملکرد ماده خشک آویشن‌‌‌‌‌، تیمار‌های آبیاری جویچه‌ها به‌صورت یک‌درمیان متغیر با افزایش قابل‌ملاحظه درصد اسانس‌‌‌‌‌ و کاهش مصرف آب، باعث افزایش عملکرد اسانس شد‌‌‌‌‌. استفاده از بیوچار هم درشرایط کم آبیاری و هم آبیاری کامل بر تمامی صفات رویشی و عملکردی آویشن اثر مثبتی داشت‌‌‌‌‌. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی روش‌های مختلف خاک ورزی و کود اوره همراه با نیتراپایرین بر میزان کلروفیل، پروتئین دانه، عملکرد و اجزاء دو رقم گندم، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 96-1395 در مزرعه تحقیقاتی پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل خاک ورزی‌‌‌ (رایج و حداقل)‌‌‌‌‌، کود اوره در سه سطح‌‌‌‌‌ (صفر، 150 کیلو اوره در هکتار و 150 کیلو اوره در هکتار + نیتراپایرین) و ارقام گندم (ارگ و امیدبخش) بودند. نتایج نشان داد که سیستم های خاک ورزی بر صفات مورد بررسی تأثیرگذار بودند به طوری که بیشترین میزان کلروفیل (5/18 میلی گرم در گرم وزن تر) و شاخص سطح برگ (3/78) به ترتیب در خاک ورزی حداقل و رایج به دست آمد. بیشترین میزان پروتئین دانه (14/8 درصد)، عملکرد دانه (668/3 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (42/5 درصد) در خاک ورزی حداقل و تیمار کودی 150 کیلوگرم اوره در هکتار+ نیتراپایرین به دست آمد. کاربرد همزمان اوره و نیتراپایرین باعث افزایش پروتئین دانه، وزن هزار دانه و شاخص برداشت شد. هر دو رقم ارگ و امیدبخش بیشترین ارتفاع (به ترتیب 102/16 و 104/66 سانتی متر) و شاخص سطح برگ (به ترتیب 3/8 و 3/9) را در تیمار کودی 150 کیلوگرم اوره در هکتار تولید کردند. اثر متقابل سه گانه خاک ورزی‌‌‌‌، کود و رقم نیز تأثیر معنی‌داری بر وزن خشک برگ، عملکرد دانه‌‌ و عملکرد زیستی داشت. در خاک ورزی حداقل، رقم امیدبخش در تیمار کودی 150 کیلوگرم اوره همراه با نیتراپایرین عملکرد دانه و عملکرد زیستی بهتری نسبت به سایر تیمارها نشان داد. با توجه به نتایج به دست آمده، در شرایط شخم حداقل، رقم امیدبخش و کاربرد اوره همراه با نیتروپایرین توصیه می گردد. تفاصيل المقالة

تحقیق حاضر در روستای حصارخروان، از توابع بخش محمدیه شهرستان البرز در استان قزوین در بهار و تابستان 1393 انجام شد. این تحقیق به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. عوامل مورد آزمایش شامل: تنش خشکی در 4 سطح (I1: شاهد، I2: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی، I3: قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی و I4: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی و زایشی) به عنوان عامل اصلی و محلول‌پاشی سلنیوم در 3 سطح (S1: عدم کاربرد، S2: 15 گرم در لیتر و S3: 30 گرم در لیتر) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر سطوح آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 1 درصد معنی‌دار بود. همچنین اثر متقابل آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 5 درصد معنی‌دار بود. نتایج مقایسه میانگین‌های اثر سطوح آبیاری بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه از تیمار آبیاری نرمال با میانگین 7506 کیلوگرم بر هکتار حاصل شد و کمترین مقدار عملکرد دانه نیز متعلق به تیمار قطع آبیاری در هر دو مرحله رویشی و زایشی با میانگین 4036 کیلوگرم بر هکتار بود. نتایج مقایسه میانگین‌های اثر سطوح سلنیوم بر عملکرد دانه بیانگر این بود که بیشترین مقدار عملکرد دانه مربوط به تیمار 30 گرم در لیتر سلنیوم با میانگین 6185 کیلوگرم بر هکتار بود و کمترین مقدار در تیمار عدم مصرف سلنیوم با میانگین 5296 کیلوگرم بر هکتار مشاهده شد. تفاصيل المقالة

تحقیق حاضر در روستای حصارخروان، از توابع بخش محمدیه شهرستان البرز در استان قزوین در بهار و تابستان 1393 انجام شد. این تحقیق به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. عوامل مورد آزمایش شامل: تنش خشکی در 4 سطح (I1: شاهد، I2: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی، I3: قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی و I4: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی و زایشی) به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی سلنیوم در 3 سطح (S1: عدم کاربرد، S2: 15 گرم در لیتر و S3: 30 گرم در لیتر) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر سطوح آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 1 درصد معنی دار بود. همچنین اثر متقابل آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 5 درصد معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین های اثر سطوح آبیاری بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه از تیمار آبیاری نرمال با میانگین 7506 کیلوگرم بر هکتار حاصل شد و کمترین مقدار عملکرد دانه نیز متعلق به تیمار قطع آبیاری در هر دو مرحله رویشی و زایشی با میانگین 4036 کیلوگرم بر هکتار بود. نتایج مقایسه میانگین های اثر سطوح سلنیوم بر عملکرد دانه بیانگر این بود که بیشترین مقدار عملکرد دانه مربوط به تیمار 30 گرم در لیتر سلنیوم با میانگین 6185 کیلوگرم بر هکتار بود و کمترین مقدار در تیمار عدم مصرف سلنیوم با میانگین 5296 کیلوگرم بر هکتار مشاهده شد. تفاصيل المقالة