BACKGROUND: Suitable and useful usage of different kind of fertilizers is the main way for reformation and potential of soil fertility and increasing of crops yield. OBJECTIVES: This study was conducted with the aim of evaluating the effect of drought stress and potassium sulfate application on the crop production and qualitative traits of mung bean genotypes. METHODS: Current research was done according a factorial split plot based on randomized complete block design with three replications at two years in the summer of 2010 and 2011 at the Safiabad Agricultural Research Center, Dezful. Different irrigation levels (irrigation after 120, 180 and 240 mm of evaporation) belonged to main plot and potassium fertilizer (without fertilizer consumption, 37.5 and 75 kg.ha-1 from potassium sulfate source) with genotype (included the varieties of Parto, Indian mass and the promising lines VC6173, KPS1, Cn95) were placed in subplots. RESULT: The results showed that water deficit stress significantly affected the yield traits, stomatal conductance, harvest index and the amount of chlorophyll, so that severe and mild drought stress reduced the seed yield by 30.4 and 21.9%, respectively, compared to the optimal conditions. Among genotypes, the highest seed yield belonged to Pratto variety and VC6173 line were selected under optimal irrigation conditions and lowest one was related to KPS1 line. The use of potassium fertilizer increased the tolerance of all genotypes to drought stress. The use of potassium sulfate is due to its positive effect on the better absorption of other elements, especially nitrogen and phosphorus and increased tolerance to drought stress was effective. In general, drought stress had a significant negative effect on physiological traits of mung bean, and these characteristics also had a significant effect on the components of seed yield, so, potassium consumption had a positive and significant effect on physiological characteristics of the plant and Improved yield components. CONCLUSION: Optimal irrigation, potassium consumption of 37.5 kg.ha-1 and use of Pratu variety, Indian mass and promising VC6173 line were recommended. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: Fertilizers play a vital role in providing essential nutrients to the plants, influencing their growth and ultimately affecting the crop production.OBJECTIVES: To assess the effect of different fertilizer treatments on yield and agricultural characteristics of different varieties of asparagus current research in Safi Abad Dezful Agricultural Research Center during the 2021-2022 cropping season was done.METHODS: An experiment was conducted as a split plot based on a completely Randomized Block Design. The main factor consisted of three cultivars of asparagus (Linda, Mike and Mary Washington). The sub-factor, on the other hand, involved five fertilizer levels (manure fertilizer, basic chemical fertilizers + manure fertilizer, basic chemical fertilizers + manure fertilizer + sulfur, Basic chemical fertilizers + manure fertilizer + calcium and basic chemical fertilizers + manure fertilizer + calcium + sulfur).RESULT: The results indicated that both the cultivar and fertilizer treatment had a significant impact on dry yield of edible stems. Among different combinations tested, usage of manure fertilizer in combination with chemical fertilizers, sulfur, and calcium in the Mary Washington cultivar resulted in the highest dry yield of edible stems, with an increase of 665 kg.ha-1 compared to other treatments. The Linda cultivar demonstrated superiority over other cultivars in terms of iron content across all fertilizer treatments. In Linda cultivar, the concurrent application of manure fertilizer and chemical fertilizers resulted in the highest manganese content in the asparagus plant, reaching 1.29 ppm.CONCLUSION: For achieving the highest dry yield of edible stems recommended to use Linda cultivar and apply a combination of manure fertilizer along with chemical fertilizers, sulfur, and calcium. This particular combination proved to be most effective in enhancing both the yield and the nutritional content of the asparagus plant. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: Application of bio-fertilizers, especially the plant growth promoting bacteria, is most important strategy for the integrated management of the plant nutrition in the sustainable agriculture system with sufficient input. OBJECTIVES: This study is aimed to examine the changes of plant production and Economic value of basil in response to apply different level of fertilizer and cultivar. METHODS: This research was carried out via combined split plot in time experiment based on randomized complete blocks design with three replications along 2017-2018 year in greenhouse condition. Main factor included five fertilizer and bio fertilizer combinations [F1: Humic acid (4 kg.ha-1) + Complete fertilizer (N-P-K: 100-180-250), F2: Phosphorus bio fertilizer (500 gr.ha-1) + Complete fertilizer (N-P-K: 100-180-250), F3: Humic acid (4 kg.ha-1) + Phosphorus bio fertilizer (500 gr.ha-1) + Complete fertilizer (N-P-K: 100-180-250), F4: Humic acid (4 kg.ha-1) + Phosphorus bio fertilizer (500 gr.ha-1), F5: Control (None use of Humic acid and Phosphorus bio fertilizer) contain Complete fertilizer (N-P-K: 100-180-250)]. The sub-factor was the basil variety, including green (C1) and purple basil (C2). RESULT: According result of analysis of variance effect of different level of fertilizer and cultivar on studied traits was significant at 1% probability level. Interaction effect of treatments (instead fertilizer × cultivar) was not significant. Mean comparison of different level of fertilizer revealed F4 had the highest amount of measured traits. Also C1 cultivar was superior to C2 cultivar. Compare interaction effect of treatment showed C1 × Phosphorus bio fertilizer × Humic acid with nonuse complete fertilizer had the highest amount of studied traits. CONCLUSION: Generally based on result of current research F4 treatment [Humic acid (4 kg.ha-1) + Phosphorus bio fertilizer (500 gr.ha-1)] by achieve 26.8 t.ha-1 wet yield, 2.1 t.ha-1 dry yield, 92.5 kg.m-3 and 48.5 Million Toman was the best treatment and can be advised to producers in studied region. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: Asparagus is a perennial crop that is well-suited for small-scale and part-time farming operations, and it is considered a healthy food with a high content of bioactive compounds.OBJECTIVES: This study was conducted to investigate the effect of different fertilizer treatments on the yield and agricultural characteristics of various cultivars of Asparagus plants at Safi Abad Dezful Agricultural Research.METHODS: The experiment was done as a split-plot design based on completely randomized block design with three replications. The main factor consisted of three cultivars of asparagus (Mary Washington, Linda and Mike), while the sub-factor included five fertilizer levels (1-Manure fertilizer, 2-Basic chemical fertilizers + manure fertilizer, 3- Basic chemical fertilizers + manure fertilizer + sulfur, 4- Basic chemical fertilizers + manure fertilizer + calcium and 5- Basic chemical fertilizers + manure fertilizer + calcium + sulfur).RESULT: The results indicated significant effects of both cultivar and fertilizer treatment on the fresh and dry yield of the edible stem and the daily growth of the stem. Furthermore, the interaction between cultivar and fertilizer had a significant effect on fresh and dry yield of the edible stem, stem daily growth, amount of nitrogen and protein percentage. The study revealed a significant variation between the different asparagus cultivars and fertilizer treatments concerning the measured traits. Specifically, the Mary Washington cultivar exhibited the highest number of stems per plant (14.8), while Mike cultivar had greatest stem diameter (11.2 mm). The usage of manure fertilizer along with chemical fertilizers, sulfur, and calcium in the Mary Washington cultivar resulted in the highest yields of edible and dry stems, measuring 2758 and 665 kg.ha-1, respectively. Moreover, results demonstrated that simultaneous application of manure fertilizer and basic chemical fertilizers led to the highest nitrogen content (7.41%) and protein content (46.25%) in the Linda cultivar.CONCLUSION: Based on the findings of this research, for achieving the highest yield of edible and dry stems in asparagus plants in the Dezful region, it is recommended to choose the Linda cultivar and apply a combination of manure fertilizer with chemical fertilizers, sulfur, and calcium. تفاصيل المقالة

به منظور ارزیابی اثر سولفات ‌پتاسیم بر غلظت کلروفیل و شاخص‌ تحمل به تنش‌ خشکی ژنوتیپ‌های ماش در منطقه شمال خوزستان، این پژوهش به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال‌های 1390 و 1391 در مرکز تحقیقات کشاورزی جنوب غرب کشور(صفی-آباد) اجرا شد. کرت اصلی شامل آبیاری پس از 120، 180 و240 میلی‌متر تبخیر از تشتک تبخیر (با علامت به ترتیب I120، I180 و I240) و مقادیر کود پتاسیم(صفر، 5/37 و 75 کیلوگرم K2O در هکتار از منبع سولفات پتاسیم با علامت به ترتیب F0، F1 و F2) و ژنوتیپ های(پرتو، هندی و لاین‌های VC6173،Cn95وKPS1) به صورت فاکتوریل در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عملکرد دانه در تیمارهایI180 و I240 نسبت به تیمار شاهد (I120) به ترتیب 8/21 و 4/30 درصد کاهش یافت. بیشترین و کمترین شاخص تحمل به تنش آب به ترتیب به توده‌هندی (83/0) و لاینKPS1 (47/0) اختصاص یافت. کاربرد پتاسیم به میزان 75 کیلوگرم در هکتار در تیمارI240، باعث افزایش تحمل به تنش خشکی همه ژنوتیپ‌ها به جز لاینKPS1 شد. تغییرات غلظت‌ کلروفیل تحت تاثیر رژیم آبیاری، رژیم آبیاری و ژنوتیپ، رژیم آبیاری و کود و همچنین برهمکنش سه گانه در سطح1% و مصرف کود و ژنوتیپ در سطح 5% معنی‌دار بود. نتایج کلی نشان داد که توده‌هندی به دلیل تحمل بالا به تنش‌خشکی و لاین VC6173 به دلیل تحمل به تنش-خشکی، ایستاده بودن ساقه و تمرکز در رسیدگی برتر از سایر ارقام است. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر مدیریت تغذیه رقم‌های مختلف سیب زمینی بر عملکرد کمی و کیفی و مقدار عناصر غذایی غده سیب زمینی آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوك‌هاي کامل تصادفی با سه تکرار در طی دو سال زراعی 1396-1395 انجام شد. تیمارهای مورد بررسی عبارت بودند از تغذیه در سه سطح (تغذیه با کودهای شیمیایی اوره، سوپرفسفات تریپل و سولفات پتاسیم (به ترتیب 180، 150 و 100 کیلوگرم در هکتار)، تغذیه با کود آلی هیومیک اسید و کود بیولوژیکی فسفر بارور2 (به ترتیب 1 کیلوگرم و 100 گرم در هکتار) و تیمار تغذیه تلفیقی با کودهای شیمیایی+هیومیک اسید+فسفر بارور 2، در کرت های اصلی و رقم‌های سیب زمینی (سانته، آریندا و ساوالان) در کرت¬های فرعی قرار گرفتند. تیمارهای تغذیه با کود شیمیایی درصد ماده خشک بالاتری از سایر تیمارها داشتند و تیمار تغذیه با کود شیمیایی+هیومیک اسید+فسفر بارور 2 در رتبه بعدی قرار گرفت. رقم سانته در سال دوم تحقیق و تغذیه با کود شیمیایی به مقدار 27/69 درصد، ماده خشک بالاتری از سایر تیمارها داشت و پس از آن رقم ساوالان در همین تیمار تغذیه و در سال دوم کشت با درصد ماده خشک برابر 26/47 درصد قرار داشت. مقدار نیتروژن سیب زمینی در سال دوم نسبت به سال اول افزایش معنی داری داشته و بیشترین غلظت نیتروژن سیب زمینی در تیمارهای مورد مطالعه در سال دوم تحقیق مشاهده شد. بیشترین غلظت فسفر در تیمار تغذیه با هیومیک اسید+ فسفر بارور 2 در سال دوم به میزان 3/31 میلی‌گرم بر گرم در رقم آریندا به‌دست آمد. تیمارهای تغذیه با هیومیک اسید در مجموع شرایط بهتری از سایر تیمارها از نظر غلظت فسفر داشتند. بر اساس نتایج صفات کیفی، کمترین مقادیر سم سولانین به میزان 546/4 و 632/2 میکروگرم برگرم ماده خشک در رقم ساوالان به ترتیب در سال اول و دوم به دست آمد. تیمارهای تغذیه با کود شیمیایی و رقم آریندا در هر دو سال تحقیق، کمترین مقدار سم سولانین را به خود اختصاص دادند. رقم ساوالان عملکرد بهتری نسبت به سایر رقم‌ها داشت و در مجموع استفاده از کود زیستی فسفر بارور 2 و هیومیک اسید باعث بهبود خصوصیات کمی و کیفی سیب زمینی در شرایط اقلیمی شمال خوزستان شد. تفاصيل المقالة

در كشــاورزي پايدار، كاربرد هورمون هاي گياهي با توجه به امکان کاهش مصرف کودهای شیمیایی و افزایش کمی و کیفیت محصولات، دارای اهمیت زیادی می باشد. به منظور بررسی اثرات محلول‌پاشی سیتوکینین بر خصوصیات عملکردی و شاخص های کیفی ارقام لوبیا چشم بلبلی، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 1398 و 1399 در شهرستان دزفول اجرا گردید. فاکتورهای اصلی (ارقام مشهد، محلی و عربی) و فاکتور فرعی محلول پاشی مقادیر هورمون سیتوکینین (عدم مصرف) ، 100 و 200 پی پی ام بود. نتایج تجزیه واریانس مرکب نشان داد که میان ارقام برای تمامی صفات و برای مقادیر محلول پاشی سیتوکینین به جز شاخص برداشت تفاوت معنی‌داری وجود داشت. عملکرد دانه با درصد پروتئین دانه، وزن صد دانه و عملکرد بیولوژیکی هبستگی مثبت و معنی دارای را نشان داد که بالاترین آنها مربوط به درصد پروتئین دانه(0/958) مشاهده شد. بیشترین عملکرد دانه (با متوسط 2281 کیلوگرم در هکتار) به رقم مشهد و کمترین (با متوسط 1327 کیلوگرم در هکتار) به رقم عربی تعلق داشت. بیشترین و کمترین عملکرد دانه نیز به ترتیب پس از محلول پاشی 200 پی پی ام هورمون سیتوکینین و تیمار شاهد به ترتیب با متوسط 2319 و 1386 کیلوگرم در هکتار بود. بیشترین تاثیر پذیری صفات کیفی برای شاخص کلروفیل با غلظت%49/76 و پروتئین دانه %28/08 ملاحظه شد. به طور کلی رقم پر محصول مشهد و محلول پاشی 200 پی پی ام هورمون سیتوکینین علاوه بر افزایش عملکرد، توانسته موجب بهبود صفات کیفی در لوبیا چشم بلبلی نیز باشد. تفاصيل المقالة