هدف از این مطالعه بررسی اثر ضد‌میکروبی عصاره‌های جغجغه (Prosopis farcta L.) و تاتوره (.Datura stramonium L) روی سالمونلا تیفی‌موریوم (Salmonella typhimurium) جدا شده از طیور در شهرستان زابل است. گیاهان کهورک و تاتوره از کلکسیون گیاهان داروئی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل جمع‌آوری شدند. نمونه‌های گیاهی خشک و آسیاب گردیدند و در مرحله بعد عصاره‌ اتانولی از آن‌ها تهیه شد. سویه‌های باکتری سالمونلا تیفی‌موریوم از نمونه‌های مدفوع طیور بدست آمد. به منظور بررسی اثرات ضد-میکروبی عصاره‌های گیاهی مورد مطالعه از روش میکرودیلوشن جهت تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) استفاده شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کمترین غلظت مهارکنندگی عصاره تاتوره در برابر سالمونلا تیفی‌موریوم برابر با ppm 1/3 بوده است؛ در حالی که حداقل غلظت مهارکنندگی برای عصاره کهورک 5/6 ppm بوده است. همچنین حداقل غظت کشندگی عصاره تاتوره 25/6 و کهورک 5/12 بوده است. نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره تاتوره در مهار باکتری سالمونلا قوی‌تر از عصاره کهورک عمل نموده است. ارزیابی ضریب همبستگی پیرسون بین محتوای فنل کل، فلاونوئید کل و MIC و MBC حاکی ازوجود رابطه معکوس بین این پارامترها بود. به طوریکه عصاره تاتوره که دارای فنل کل، فلاونوئید کل بالاتری بود؛ MIC و MBC پایین‌تری داشت و به همین دلیل در مهار باکتری موثر‌تر بود. نتایج آزمایش ما نشان داد عصاره‌های تاتوره وکهورک دارای اثرات ضد‌میکروبی مناسبی هستند و می‌توان از آن‌ها در درمان عفونت‌های ناشی از سالمونلا تیفی‌موریوم در طیور استفاده کرد. تفاصيل المقالة

گیاه دارویی چریش (A.Juss Azadirachta indica) متعلق به خانواده سنجد تلخ (Meliaceae) با عملکرد موثر در درمان بیماری های پوستی، هیپوگلیسمی، فشار خون، سرطان و ایدز است. در این تحقیق به منظور بررسی بررسی اثر حلال‌های مختلف برکمیت و کیفیت خصوصیات فیتوشیمیایی چریش جمع آوری شده از منطقه باهوکلات در شهرستان چابهار، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سال 1400 اجرا گردید. عصاره های اتانولی، متانولی، ان- هگزانی و استونی برگ و میوه چریش به روش خیساندن سرد تهیه و محتوای فنل کل به روش معرف فولین- سیوکالتو، فلاونوئید کل به روش رنگ‌سنجی کلرید آلومینیوم و فعالیت آنتی اکسیدانی به روش مهار رادیکال های آزاد دی فنیل پیکریل هیدرازیل (DPPH) اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که تأثیر نوع اندام، نوع حلال و اثر متقابل آن ها بر تمام صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. در تحقیق حاضر بیشترین میزان فنل کل (22/48 میلی گرم گالیک اسید/گرم وزن خشک) در عصاره استونی برگ و کمترین میزان (76/2 میلی گرم گالیک اسید/گرم وزن خشک) در عصاره هگزانی میوه گزارش گردید. همچنین بیشترین میزان فلاونوئید کل در عصاره استونی میوه و برگ (به ترتیب با مقادیر 71/4 و 61/4 میلی گرم کوئرستین/گرم وزن خشک) و کمترین میزان (22/3 میلی گرم کوئرستین/ گرم وزن خشک) در عصاره هگزانی میوه مشاهده گردید. بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی (77/94 درصد) در عصاره اتانولی برگ سنجش گردید و کمترین فعالیت آنتی اکسیدانی (02/12 درصد) در عصاره استونی میوه ملاحظه شد. بر اساس نتایج این تحقیق برگ چریش به عنوان منبع مفیدی از ترکیبات فنلی و آنتی اکسیدان های طبیعی پیشنهاد می گردد. تفاصيل المقالة