حکمروایی خوب یک الگوی نوین در شیوه اداره کشور است که در آن دولت بخش خصوصی و مردم با همدیگر برای اداره کشور مشارکت می‌کنند. این شیوه یکی از راهبرد‌های مناسب در دست‌یابی به توسعه پایدار است. هدف این نوشتار بررسی وضعیت اقتصادی آسیای جنوب غربی از سال (1401-1385)است. این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی با رویکرد ژئوپلیتیک انتقادی به دنبال پاسخ به این سؤال است که: کشور‌های آسیای جنوب غربی در دوره مطالعاتی در شاخص‌های اقتصادی چه عملکردی داشته‌اند؟ با فرض بر این که حکمروایی خوب در رشد اقتصادی مؤثر است. یافته‌های تحقیق نشان دادندکشور‌هایی که الگوی حکمروایی خوب را در مدیریت سیاسی فضا اجرا نمودند، در شاخص‌های اقتصادی عملکرد مطلوبی داشته‌اند. تفاصيل المقالة