یکی از مهمترین پیش زمینههای مردم سالاری دینی، وجود نگاه جامع برگرفته از دانشهاای موجاود باه ویااه بااتأکید بر فلسفه اسلامی است. پرسش این است که آیا حکمت متعالیه به عنوان مکتب فلسفی رایج مای تواناد نناینپیش زمینهای را برای مردم سالاری دینی تأمین نماید؟ مدعا این است که با توجه باه قارانن ، شاواهد ، مساتندا ودلایل موجود میتوان گفت که ننین امکانی در حکمت متعالیه نهفته است و از این رو گفته مای شاود کاه حکماتمتعالیه پشتوانه فلسفی انقلاب اسلامی است. در این زمینه البته توجه به نند نکته قابل اشاره اسات : تلفیا و پیونادنظر و عمل و آرمانگرایی و واقعگرایی، توجه به لوازم و مفروضا و پیش فرضها و داشتن حریت و شاااعت لازمبرای ابراز رأی و نظر و آزاداندیشی، تأکید بر داشتن فهم و نگاه فلسفی به مثابه پشاتوانه نظاری اقاداما عملای وعینی، این که سیاست و حکومت نمیتواند فارغ از آنچه در جامعه میگذرد باشد و از این رو متأثر از جریانا فکاریو اجتماعی است. محورهای مورد اشاره در مقاله حاضر با این رویکرد مورد بحث قرار میگیرد کاه بار داشاتن نگااهجامع با پشتوانه حکمی و فلسفی در نظریه مردم سالاری دینی تأکیاد نمایاد و بار ایان نکتاه پافشااری نمایاد کاهنمی توان و نمیبایست از رویکرد جامع حکمی و فلسفی در کنار توجه به محورهای فوق الاذکر ففلات کارد . پایاانبخش مباحث، ارانه مباحثی در زمینه رأی مردم و رابطه حکمت متعالیه و انقلاب اسلامی است. تفاصيل المقالة

در این مقاله سعی بر آن است که به موضوع کارآمدی نظام جمهوری اسلامی ایران و چالش‌هایی که ممکن است دراین زمینه وجود داشته باشد، توجه شود. سوال اصلی مقاله آن است که نسبت این موضوع با حکمت اسلامی در نظام جمهوری اسلامی ایران چیست؟ در پاسخ به سوال فوق، فرضیه تحقیق این است که حکمت موجب افزایش بهره وری (کارایی و اثر بخشی)، نیل به اهداف، ارتقای کارآمدی و دوام و قوام حکومت خواهد شد. روش تحقیق، در مقام جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای است و در مقام تجزیه و تحلیل به تناسب نیاز از روش های عقلی، نقلی و تجربی استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که حکمت در مقام نظر، بر پایه علم و اندیشه و در مقام عمل، بر پایه اخلاق و معنویت و تدبیر و سیاست استوار می باشد و نظام ج.ا.ا برای رسیدن به اهداف خود نظیر حیات طیبه اسلامی، وحدت ملی،‌ امنیت و اقتدار بازدارند و عدالت اجتماعی باید حکمت بنیان باشد؛ لذا الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت نیز به عنوان ابزار کارآمدی، باید بر اساس حکمت اسلامی یا چهار عنصر فوق تعریف و تنظیم گردد. تفاصيل المقالة