امروزه دیگر امنیت هر کشوری به وضعیت استحکام، قدرت و بنیان و ساختار آن منتهی نمی شود، بلکه ماهیت و چگونگی تحولات و تعاملات منطقه ای و بین المللی آن کشور می تواند باعث تقویت امنیت و یا تهدیدات امنیتی باشد. امنیت هر کشور با امنیت منطقه ای و بین المللی ارتباط دارد. این مقاله قصد دارد با توجه به موقعیت ژئوپولیتیکی و ژئواستراتژیکی ج.ا.ا در منطقه قفقاز جنوبی و همچنین با توجه به مواضع ج.ا.ا در رابطه با این کشورها با عنایت به برداشت ایران از امنیت منطقه ای خود تهدیدات امنیتی ج.ا.ا را در منطقه قفقاز جنوبی شناسایی کند و مورد بررسی قرار دهد. تفاصيل المقالة

در دهه ی1990 به دنبال درک تکان دهنده ی اهمیت سلاح های پیشرفته در طول جنگ خلیج فارس (1991-1990)،روند انقلاب در امور نظامی) RMA ( ، نگرانی های استراتژیک فزاینده به خاطر به چالش کشیدهشدن منافع امنیتی چین در تایوان توسط آمریکا، ظهور مجدد ژاپن به عنوان یک قدرت نظامی منطقه ای در کنار قدرت نظامی در حال رشد هند و نفوذ منطقه ای آنکه جنگ را نسبت به گذشته محتمل تر می ساخت، شاهد تمایل دوباره ی چین به تکنولوژی های دفاعی مدرن و مدرن سازی ارتش آزادی بخش خلق هستیم. بنابر این در تفکر امنیتی چین اولویت پیشرفت نظامی به سطحی معادل اولویت توسعه ی اقتصادی ارتقاء یافت. از این رو رهبران چین در طی دهه ی گذشته با طرح اهداف راهبردی و سیاست دفاعی منطبق با شرایط نوین به پیشرفت های عظیمی در حوزه ی تکنولوژی دفاعی دست یافتند. تفاصيل المقالة