مسکن به عنوان یکی از زیرساخت های اصلی توسعه و مقوله ای چند وجهی با ابعاد مختلف زیستی، اجتماعی و اقتصادی، نیازمند مطالعة دقیق و همه جانبه است. این مهم بواسطه با شاخص های مسکن صورت می گیرد که می توان وضعیت موجود را شناخت و با استفاده از تکنیک های موجود و رتبه بندی آنها میزان برخورداری و عدم برخورداری را در زمینه های مختلف همچون توسعه منطقه ای و میزان مطلوبیت شناسایی کرد پژوهش حاضر از نوع تحقیق توصیفی ـ تحلیلی می باشد و به روش کتابخانه ای و اسنادی داده های مورد نیاز جمع آوری شده است. و با هدف سنجش میزان توسعه یافتگی شهرستان های استان مرکزی در بخش مسکن درصدد آن بوده است که با استفاده از تکنیک های تاپسیس و ویکور به رتبه بندی جهت تحلیل شاخص های مسکن در محدوده مورد مطالعه بپردازد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که شهرستان های با جمعیت زیاد همچون اراک و ساوه در سطح پایینی از توسعه یافتگی در شاخص ها قرار دارند و برعکس شهرستان های با جمعیت کمتر همچون خنداب و فراهان در سطح قابل قبولی برخوردار بودند. همچنین آزمون اسپیرمن بیانگر رابطه عکس میان جمعیت و توسعه صنعتی با مطلوبیت در مسکن می باشد. در پایان نیز به پیش بینی مسکن مورد نیاز در سال های آتی پرداخته شده است. تا با در نظر گرفتن نیازهای آینده از مشکلات پیش رو جلوگیری شود. تفاصيل المقالة

امروزه در برنامه‌ریزی برای شهرها، تحلیل تناسب زمین برای توسعة شهری و شناسایی اراضی مناسب و اولویت‌دار برای توسعة کالبدی آنها حائز اهمیت است. از این رو، هدف از تحقیق حاضر، تعیین اراضی مناسب برای توسعة آتی شهر فیروزآباد و تأکید بر قابلیت‌های سیستم اطلاعات جغرافیایی در ارائة الگوی بهینة توسعة کالبدی- فیزیکی این شهر بوده است. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است و به منظور شناسایی اراضی مناسب برای توسعه کالبدی شهر، ابتدا وضعیت موجود شهر و گونه‌شناسی فیزیکی آن مورد بررسی قرار گرفته است. در مرحله بعد، پس از جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز و با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی در نرم افزار GIS و پس از طی مراحل مختلف‌ شامل ورود متغیرها و معیارها، تهیة لایه‌های اطلاعاتی جدید، طبقه‌بندی و ارزش‌گذاری متغیرها و لایه‌های اطلاعاتی و ترکیب این لایه‌ها، مکان-های مناسب برای توسعة آتی شهر مشخص شده است. متغیرها و لایه‌های اطلاعاتی در نظر گرفته شده برای تعیین اراضی مناسب برای توسعة آتی شهر، شامل لایه‌های قابلیت اراضی، سطوح ارتفاعی، شیب، شبکه ارتباطی، گسل، جهت شیب، گورستان، رودخانه، آثار تاریخی و نقاط روستایی اطراف شهر است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که توسعه شهر فیروزآباد به صورت خطی و نامنظم بوده و لزوم مکان‌یابی اراضی مناسب برای توسعة آتی شهر، ضروری به نظر می‌رسد. بر این اساس و با توجه به مکانیابی صورت گرفته،‌ این اراضی عمدتاً در جهات جنوب، جنوب شرق و شرق شهر قرار گرفته‌اند و این اراضی از موقعیت بهتری برای گسترش آیندة شهر نسبت به سایر بخش‌ها برخوردار هستند و جهات دیگر، با داشتن محدودیت‌های طبیعی و مصنوعی، فاقد کارآیی لازم برای توسعة آتی شهر هستند.   تفاصيل المقالة