هدف این پژوهش واکاوی معنایی آسیب‌های برآمده از فضای مجازی در روابط بین زوجین در شهر اصفهان بود که با رویکردی تفسیرگرایانه و با تأکید بر اهمیت معناهای ذهنی و معنایی زوجین آسیب‌های برآمده از فضای مجازی را کشف و مورد مطالعه قرار داد. روش پژوهش از نوع روش کیفی (تحلیل تماتیک) بود. جامعة آماری پژوهش، همة زوجین شهر اصفهان که از فضای مجازی استفاده می‌کردند، بود (سال 1394 و 1395). از بین آن‌ها 35 زوج بر مبنای نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. داده‌ها از طریق انجام مصاحبه‌های عمیق نیمه‌ساخت‌یافته جمع‌آوری شدند. برای تحلیل داده‌ها از طرحِ تحلیل تماتیک براون و کلارک (2006) استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان‌دهندة این بود که آسیب‌های برآمده از فضای مجازی در روابط بین زوجین شامل دو بعد مشکلات درون‌فردی و بین‌فردی است. مشکلات درون‌فردی شامل اعتیاد اینترنتی، تغییر سبک زندگی و متزلزل شدن ارزش‌ها (ارزش‌های فرهنگی، خانوادگی و اجتماعی) بود و مشکلات بین‌فردی شامل مشکلات جنسی، روابط فرازناشویی آنلاین و کاهش صمیمیت بود. تفاصيل المقالة

هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی مدل زوج‌درمانی ‌تلفیقی مبتنی بر خودتنظیم‌گری-دلبستگی بر سازگاری زناشویی زوجین بود. روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعة آماری، زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بودند. برای این منظور از میان زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره اصفهان، تعداد 30 زوج به‌صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به‌طور مساوی در دو گروه زوج‌درمانی مبتنی بر خودتنظیمی-دلبستگی و گروه کنترل به شیوة تصادفی جایگزین شدند. پیش و پس از مداخله، پرسشنامة سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) توسط زوجین شرکت‌کننده تکمیل شد. سپس زوجین گروه آزمایش در برنامة زوج‌درمانی ‌تلفیقی خودتنظیم‌گری-دلبستگی (8 جلسه) شرکت کردند. نتایج حاصل از اجرای تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که پس از کنترل اثرات پیش‌آزمون، تفاوت میانگین گروه‌ها در متغیر وابسته، بر اساس جمع نمرات زوجین، معنادار است (001/0≥p) که بیانگر اثر عضویت گروهی بر متغیر وابسته است؛ بنابراین، نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که زوج‌درمانی ‌تلفیقی مبتنی بر خودتنظیم‌گری-دلبستگی بر میزان سازگاری زناشویی و ابعاد آن (رضایت زناشویی، همبستگی زناشویی، توافق زناشویی، ابراز محبت) مؤثر است. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج‌درمانی گروهی هیجان‌مدار بر دلبستگی و شادمانی زناشویی انجام شده است. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح تحقیق پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعة آماری پژوهش را زوجین با مشکلات زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره همدان تشکیل می‌دادند. نمونة مورد مطالعه شامل 20 زوج (40 نفر) داوطلب بود که به‌صورت تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه دلبستگی زوجی (Bartholomew, 2003) و مقیاس شادمانی زناشویی (Nathan. Azrin, Barry,Nester, and Jones, 1973) بودند. برای گروه آزمایش 10 جلسه (2 ساعته) مشاوره گروهی با رویکرد هیجان‌مدار برگزار شد و پس از آن هر دو گروه مجدداً ارزیابی شدند. داده‌ها با استفاده از روش آنالیز واریانس اندازه‌های مکرر از نوع طرح‌های آمیخته دوطرفه (SPANOVA) تحلیل گردید. یافته‌ها نشان داد که مشاوره گروهی هیجان‌محور به‌صورت معناداری باعث افزایش کیفیت دلبستگی زوجین و افزایش شادمانی زناشویی شده است (P<0/05)؛ بنابراین می‌توان گفت که زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر دلبستگی زوجین و شادمانی زناشویی مؤثر است. تفاصيل المقالة