هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر هیپنوتراپی بر خودپندارۀ جنسی زنان دارای اختلال دیسپارونی بوده است. روش پژوهش در این تحقیق، نیمه‌آزمایشی با استفاده از گروه کنترل و آزمایش بود. نمونۀ آماری این پژوهش 20 نفر از زنانی بودند که به کلینیک‌های مامایی و زنان شهر تهران مراجعه کرده بودند و توسط پزشک متخصص زنان و روانپزشک، مبتنی بر ملاک‌های DSM-5 اختلال دیسپارونی در آنان تشخیص داده شده بود. این افراد با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی دردسترس انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل (در هر گروه 10 نفر) تقسیم شدند؛ گروه آزمایش در هشت جلسۀ درمانی تحت مداخلۀ هیپنوتراپی قرار گرفتند و طی این جلسات، مداخله‌ای برای افراد در گروه کنترل انجام نگرفت. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسشنامۀ خودپندارۀ جنسی (اسنل، 1990) بود. در داده‌های به دست آمده از نمرات پرسشنامه در مقایسه با گروه کنترل که توسط آزمون تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند، تفاوت معنا‌داری را می‌توان تأیید کرد که نشانگر تأثیر هیپنوتراپی بر خودپندارۀ جنسی و در نهایت عملکرد جنسی زنان دارای اختلال دیسپارونی بوده است. مؤثر واقع شدن هیپنوترابی بر توانمندی خودپندارۀ جنسی و در نهایت عملکرد جنسی بانوان در این پژوهش با توجه به یافته‌ها به تأیید رسید. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه‌ی سبک‌های هویتی با اضطراب امتحان و اضطراب اجتماعی با روش، توصیفی- همبستگی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه‌ی دانش‌آموزان دوره دوم و سوم متوسطه شهرستان فسا در سال تحصیلی 95-94 بودند که از میان آنها 200نفر از طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای به عنوان نمونه‌ی پژوهش انتخاب شدند و به پرسشنامه-های اضطراب اجتماعی کانور (2000) و اضطراب امتحان ابوالقاسمی و همکاران (1375) و سبک هویت برزونسکی(1992) پاسخ دادند. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که سبک هویتی اطلاعاتی (05/0 p ) و سبک هویتی اجتنابی (01/0 p ) با اضطراب امتحان رابطه مثبت معناداری دارد. اما سبک هویتی هنجاری با اضطراب امتحان رابطه معناداری نشان نداد. همچنین بین هیچ کدام از سبک-های هویت با اضطراب اجتماعی رابطه معناداری مشاهده نشد. نتایج آزمون رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که دو سبک هویت اطلاعاتی و اجتنابی می‌توانند اضطراب امتحان را پیش‌بینی کنند (01/0p≤، 54/6=F). ولی هیچ یک از سبک‌های هویتی نتوانستند اضطراب اجتماعی را پیش‌بینی کنند. به طور کلی نتایج پژوهش حاضر بیانگر این بود که اضطراب امتحان نسبت به اضطراب اجتماعی رابطه‌ی نیرومندتری با سبک‌های هویتی دارد. تفاصيل المقالة

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه‌ اشتیاق برای برقراری ارتباط در نوجوانان علاقه‌مند به سبک‌های مختلف بازی‌های رایانه‌ای بود. روش این پژوهش، توصیفی از نوع علی- مقایسه‌ای است. جامعه‌ آماری آن را کلیه نوجوانان و جوانان پسر مراجعه‌کننده به گیم نت‌های شهر زاهدان (25 گیم‌نت)، در سال 1394 تشکیل می‌‌دهند. روش نمونه‌گیری، خوشه‌ای چندمرحله‌ای بود که هشت گیم‌نت به ‌صورت قرعه‌کشی انتخاب و سپس، از بین مراجعه‌کنندگان به گیم نت‌های مذکور، نمونه مورد نظر که شامل 156 نفر بودند به‌ صورت تصادفی ساده (قرعه‌کشی) از بین اسامی موجود در گیم نت انتخاب شدند. به‌ منظور گردآوری اطلاعات از پرسش‌نامه اشتیاق برای برقراری ارتباط مک کروسکی استفاده گردید. نتایج تحلیل واریانس یک‌راهه نشان داد که بین اشتیاق برای برقراری ارتباط در گروه‌های مختلف علاقه‌مند به سبک‌های بازی رایانه‌ای (آنلاین گسترده‌ تیمی، انفرادی و ترکیبی)، تفاوت معناداری وجود دارد (0/01 ≤P). بدین ترتیب که مخاطبان علاقه‌مند به سبک بازی آنلاین گسترده تیمی و سبک ترکیبی، از اشتیاق به برقراری ارتباط بیشتری نسبت به علاقه‌مندان سبک‌های بازی رایانه‎ای انفرادی برخوردار می‌باشند. هم‎چنین، نتایج نشان داد که اشتیاق برای برقراری ارتباط در آزمودنی‌هایی که گیم نت و هر دو مکان منزل و گیم نت را به‌ عنوان محل بازی انتخاب می‌کردند از آزمودنی‌هایی که تنها منزل را به‌ عنوان محل مورد علاقه برای بازی انتخاب می‌کردند، بیشتر بود. لذا با توجه به نتایج این پژوهش، می‌توان دریافت که هر یک از سبک‌های بازی‌های رایانه‌ای، می‌تواند تأثیر مختلفی بر مخاطبان خود داشته باشد. تفاصيل المقالة

افراد مبتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن به شدت نسبت به یک نقص خیالی یا بیش برآورد شده احساس نگرانی می کنند و دچار اشتغال ذهنی می شوند. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی طرحواره ی درمانی گروهی بر نشانگان بدریخت انگاری و طرحواره های ناسازگار اولیه ی دانش آموزان دختر با نگرانی اضافه وزن بود. برای این منظور، 30 نفر با نگرانی های مربوط به وزن از میان دانش آموزان انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه کاربندی شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از پژوهش از نظر وسواس فکری عملی و طرحواره ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایشی ۱۲ جلسه ی طرحواره درمانی گروهی را دریافت کردند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره حاکی از آن بود که دو گروه از لحاظ متغیرهای بدریخت انگاری بدن، خودگردانی و عملکرد مختل، محدودیت های مختل، گوش به زنگی و بازداری تفاوت معنی داری با یکدیگر دارند (05/0p<) در حالی که از لحاظ متغیر های بریدگی و طرد و دیگرجهت مندی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (05/0p>). به نظر می رسد که به وسیله ی طرحواره ی درمانی گروهی می‌توان میزان نشانگان بدریخت انگاری و طرحواره های ناسازگار اولیه در دانش آموزان دختر با نگرانی اضافه وزن را کاهش داد. تفاصيل المقالة