به منظور دست یافتن به راهکارهای مناسب جهت تنظیم پاسخ‌های ایمنی که منجر به افزایش کارآیی واکسن شود، در این مطالعه الگوی پاسخ‌ ایمنی متعاقب تزریق واکسن دوگانه دیفتری-کزاز در موش مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه از واکسن های تک ظرفیتی دیفتری و کزاز و واکسن دوگانه دیفتری - کزاز که در مجاورت ادجوانت (ژل فسفات آلومینیوم) و بدون ادجوانت، فرموله شده بود، استفاده گردید. واکسن‌های فرموله شده در 5 مرحله به 6 گروه از موش های Balb/c تزریق شد. دو هفته بعد از آخرین تزریق، طحال موش‌ها خارج شده و سلول های طحالی در مجاورت آنتی ژن های موردنظر قرار گرفتند و میزان سایتوکاین هایInterleukin 4) IL-4 ( و IFN- ɤ (Interferon gamma) در مایع رویی کشت سلولی اندازه گیری گردید. میزان IL-4 در موش هایی که واکسن های با ادجوانت را دریافت کرده بودند، در مقایسه با گروه بدون ادجوانت و نیز گروه کنترل، افزایش مشخصی را نشان داد. درحالی‌که این افزایش در مورد IFN-ɣ معنی دار نبوده است. نتایج فوق نشان داد که جهت گیری پاسخ های ایمنی بیشتر به سمت پاسخ های ایمنی زیررده (T helper 2) Th2 است که علت این امر می تواند به ماهیت آنتی ژن، نحوه فرمولاسیون واکسن و درصد جذب آنتی ژن در ژل آلوم مرتبط باشد که در نهایت بر روی گرایش پاسخ ایمنی تأثیر خواهد گذاشت. تفاصيل المقالة

چکیده: لپتوسپیروزیس یک بیماری عفونی مشترک بین انسان و حیوانات می باشد که توسط لپتوسپیراهای بیماریزا ایجاد می گردد. FLaB2 پروتئین تاژک پری پلاسمی می باشد که در طی عفونت در میزبان بیان می شوند. این پروتئین در بین تمام سرووارهای بیماریزای لپتوسپیرا حفظ شده است. هدف از این تحقیق بررسی مولکولی ژن کد کننده فلاژلین flaB2 به روش PCR در سرووارهای بیماریزای لپتوسپیرا در ایران می باشد. در این تحقیق 20 سرووار بیماریزا و دو سرووار غیر بیماریزای لپتوسپیرا استفاده گردید. 22 سرووار فوق در محیط کشت اختصاصی EMJH کشت داده شدند و DNA ژنومیک با استفاده از روش استاندارد فنل کلروفرم تخلیص گردید. جهت تکثیر ژن flaB2 پرایمرهای اختصاصی طراحی و حساسیت و ویژگی آن در PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج PCR روی ژن flaB2 با تولید قطعه ای به طول 1050 جفت باز نشان داد که در همه 20 سرووار بیماری زای لپتوسپیرا ژن flaB2 وجود دارد، این ژن در لپتوسپیراهای غیربیماریزای L. biflexa مشاهده نگردید. یافته ها نشان می دهد که ژن کدکننده flaB2 فقط در سرووارهای بیماری زا وجود دارد. بنابراین شناسایی مولکولی ژن flaB2 برای تشخیص سرووارهای بیماری زا از غیربیماری زا لپتوسپیرا از اهمیت بالایی برخوردار است. کلمات کلیدی : لپتوسپیروزیس، لپتوسپیرا ، سرووار، flaB2، PCR تفاصيل المقالة

زمینه و هدف: مایکوپلاسما گالی سپتیکوم، عامل بیماری مزمن تنفسی در جوجه های ماکیان، از نظر اقتصادی مهم ترین گونه مایکوپلاسما است که خسارات اقتصادی فراوان در سراسر جهان ایجاد می کند. فراوان ترین پروتئین های غشایی در مایکوپلاسما گالی سپتیکوم pMGA ، لیپوپروتئین هایی با حدود 67 کیلو دالتون می باشد. ژن‌های خانواده pMGA پتانسیل فوق‌العاده‌ای برای ایجاد تنوع در ساختار آنتی ژنی سطح سلول‌های مایکوپلاسما گالی‌سپتیکوم دارند. هدف از این مطالعه مقایسه الگوهای پروتئین pMGA بین سویه ها و میزبان های مختلف مایکوپلاسما گالی سپتیکوم بود. مواد و روش‌ها: ژنوم‌های کامل مایکوپلاسما گالیسپتیکوم در GenBank تا ژانویه 2020 بررسی و توالی‌های pMGA1.2 شناسایی، گروه‌بندی و کدگذاری شدند. پروتئین pMGA1.2 با طول 650 اسید آمینه بین دو میزبان مختلف (مرغ و فنچ خانگی) توسط نرم افزار بیوانفورماتیک در ژنوم های کامل مایکوپلاسما گالی سپتیکوم مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: ژن pMGA1.2 در سویه‌های مختلف مایکوپلاسما گالی‌سپتیکوم پنج گروه اصلی با بیش از 10 درصد واگرایی نشان داد. بر اساس تراز چند توالی، یک الگوی خاص در جدایه فنچ خانگی شناسایی شد. جالب توجه است که دو موتیف خاص 480DNQNVSNQ487 و SNVSSPSY647 639 درژن pMGA1.2 ازسویه TS-11 یافت شد که می تواند به عنوان نشانگر برای شناسایی و تمایز این سویه واکسن از مایکوپلاسما گالی سپتیکوم بیماری زا استفاده شود. نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که پروتئین pMGA1.2 دارای نواحی آنتی ژنی اپی توپ سلول- B است که در تمام ایزوله ها حفظ شده است و می تواند در طراحی تست سرولوژیکی برای تشخیص آنتی بادی علیه مایکوپلاسما گالی سپتیکوم قابل استفاده باشد. تفاصيل المقالة