اشرشیاکلی یکی از مهمترین میکروب‌های بیماری‌زا در انسان و پرندگان محسوب می‌شود. جدایه‌های اشرشیاکلی بیماریزای پرندگان (APEC) و اشرشیاکلی بیماریزای دستگاه ادراری (UPEC) قادر به بیماریزایی خارج از محیط روده می‌باشند. این جدایه‌ها صفات مشترکی دارند. این احتمال وجود دارد که انتقال برخی از خصوصیات مشترک بین میزبان‌های مختلف، در اپیدمیولوژی بیماری در انسان و طیور حائز اهمیت باشد. در مطالعه حاضر، شیوع 4 ژن وابسته به حدت (sitA، iutA، traT و tsh) در 26 جدایه APEC و 25 ایزوله UPEC جدا شده از موارد بالینی مشکوک به عفونت اشرشیاکلی در آذربایجان غربی به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) بررسی گردید. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار minitab 15 انجام گرفت. فراوانی ژن‌های حدت در جدایه‌های APEC و UPEC به ترتیب در مورد ژن traT %2/96 و %64، ژن sitA %5/88 و %76، ژن iutA %6/84 و %68، و tsh %5/61 و %16 می-باشد. ژن‌های حدت traT و sitA به ترتیب در جدایه‌های APEC و UPEC بالاترین فراوانی را داشتند. تنوع زیادی از حضور ژن-های حدت در این جدایه‌ها مشاهده شد. ترکیب iutA-sitA-tsh-traT بیشترین فراوانی ژن‌های حدت را در بین جدایه‌های بیماریزای پرندگان داشت. در مورد جدایه‌های بیماریزا در عفونت ادراری انسان، بالاترین فراوانی را ترکیب iutA-sitA-traT داشت. این احتمال وجود دارد که ژن‌های حدت بین طیور و انسان انتقال یابند. ضروری است تا مطالعات بیشتری انجام گیرد و اهمیت چنین احتمالاتی را در اپیدمیولوژی بیماری در انسان و طیور ارزیابی نماید. تفاصيل المقالة

تفاصيل المقالة

مقاومت آنتی بیوتیکی در گونه های استافیلوکوکوس اوریوس مثل مقاومت نسبت به بتالاکتام‌ها مشخص شده است. موضوع مقاومت دارویی در درمان تورم پستان استافیلوکوکی و احتمال انتقال این مقاومت به انسان وجود دارد. نیاز به استفاده از تکنولوژی مدرن و استفاده از نانوذرات نقره که خاصیت درمانی آن از قبل به اثبات رسیده است، لازم و ضروری به نظر می‌رسد. در طی این بررسی تعداد 311 نمونه شیر اخذ گردید. در کارتیه‌های آلوده برای تورم پستان بالینی و همچنین فقدان علایم بالینی، تست کالیفرنیایی تورم پستان (CMT) و کشت باکتری‌شناسی مثبت در مورد اورام پستان تحت بالینی مشخص گردیدند. جهت شناسایی دقیق‌ جدایه‌های استافیلوکوکوس اوریوس علاوه بر آزمایشات بیوشیمیایی استاندارد از تکثیر ژن nuc به روش PCR نیز استفاده گردید. حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی نانوذرات نقره و آنتی بیوتیک‌ها بصورت مجزا و توام تعیین شدند. الگوی مقاومت 50 جدایه‌ی استافیلوکوکوس اوریوس نسبت به پنی سیلین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین و سفازولین به ترتیب 50%، 56%، 46 % و 30% بودند. از کلیه جدایه‌ها، 8 % نسبت به کمترین میزان نانوذرات نقره حساس بودند. براساس این مطالعه نانوذرات نقره به همراه آنتی بیوتیک‌های بتالاکتام دارای قدرت اثر بیشتری نسبت به هر کدام از آنتی بیوتیک‌ها و نانوذرات نقره به تنهایی است تفاصيل المقالة

تفاصيل المقالة

مصرف بی‌رویه آنتی‌بیوتیک‌های مختلف در صنعت طیور منجر به حذف سالمونلاهای حساس و ابقای انواع مقاوم این باکتری (حاوی پلاسمید R) در دستگاه گوارش طیور می‌شود. با مصرف گوشت و تخم طیور احتمال انتقال عوامل مقاومت به باکتری‌های مقیم روده انسان وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین الگوی مقاومت نسبت به داروهای ضدمیکروبی و پروفایل پلاسمیدی در سالمونلا-های جداشده از طیور صنعتی در استان آذربایجان غربی می‌باشد. در تحقیق حاضر ٢۵ جدایه‌ی سالمونلا از محتویات روده‌ی لاشه‌های طیور مشکوک به سالمونلوز از سطح مرغداری‌های استان آذربایجان‌غربی جداسازی گردید. همه‌ی جدایه‌های سالمونلا با تکثیر ژن invA مورد تائید قرار گرفتند. جدایه‌های سالمونلا‌ از نظر حساسیت به 10 آنتی‌بیوتیک‌ رایج در صنعت طیور به روش انتشار دیسک مورد بررسی قرار گرفتند .پلاسمید جدایه‌ها با روش لیز قلیایی استخراج شد و ارتباط بین الگوی مقاومت نسبت به داروهای ضدمیکروبی و الگوی پلاسمیدی بررسی گردید. بیشترین و کمترین مقاومت در میان 25 جدایه به ترتیب مربوط به آنتی‌بیوتیک‌های تیامولین (21 مورد) و نالیدیکسیک اسید (3 مورد) بود. همچنین ١٩ جدایه دارای یک پلاسمید با اندازه تقریبی 22-20 کیلوباز بودند. درحالیکه ٤ جدایه علاوه بر پلاسمید ذکر شده، پلاسمیدهای دیگری در اندازه‌های5/3 کیلو ‌باز و ٢ کیلو ‌باز داشتند. 2 جدایه از مجموع جدایه‌ها نیز فاقد پلاسمید بودند. جدایه‌های حاوی دو قطعه پلاسمیدی در مقایسه با جدایه‌هایی که تنها یک پلاسمید داشتند در برابر تعداد بیشتری از آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم بودند. جدایه‌های فاقد پلاسمید نیز نسبت به جدایه‌های حاوی پلاسمید حساسیت بالایی را در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها نشان دادند. بیشتر سالمونلاهای حاوی پلاسمید جدا شده از طیور دارای مقاومت دارویی چندگانه بودند. می‌توان نتیجه‌گیری نمود که پلاسمیدهای مقاومت در سالمونلاهای جداشده از طیور وجود داشته و بعلت مصرف بالای فراورده‌های غذایی با منشا طیور، احتمال انتقال مقاومت‌ دارویی به انسان مورد انتظار است. تفاصيل المقالة

بروسلوز یکی از بیماری های مهم مشترک بین انسان و دام می باشد. بیماری از بسیاری کشورها گزارش و در تعدادی از کشورها و ایران بومی است. مصرف شیر و فرآورده های آلوده ی دامی یکی از راه های اصلی انتقال بیماری به انسان می باشد. با توجه به اینکه در اغلب استان های ایران مانند کردستان گله های گاو و گوسفند در کنار هم نگهداری می شوند و ممکن است دام ها به گونه های غیر اختصاصی بروسلا آلوده شوند، هدف مطالعه حاضر استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز برای نشان دادن آلودگی شیر و وضعیت میزبان-های غیر ترجیحی بروسلا آبورتوس و بروسلا ملی تنسیس در گاو و گوسفند می باشد. در این مطالعه تعداد60 نمونه شیر از گاو و50 نمونه از گوسفند مشکوک به بروسلوز از روستاهای شهرستان های کامیاران-مریوان و سنندج اخذ گردید. DNA به صورت مستقیم از نمونه های شیر استخراج گردید. آزمون PCR با استفاده از پرایمر های B4 و B5 به منظور تشخیص جنس بروسلا و با استفاده از پرایمر های B. a و B. m و IS711 به منظور تشخیص بعضی از بیووارهای گونه های آبورتوس و ملی تنسیس انجام گرفت. با انجام PCR جهت تشخیص جنس بروسلا از نمونه های جمع‌آوری شده در شیر گاوها20 مورد و در شیر گوسفند ها 22 مورد مثبت بود. از 20 نمونه مثبت گاوی 9 نمونه به عنوان بروسلا آبورتوس بیووار (1، 2 و 4) و 2 نمونه به عنوان بروسلا ملی تنسیس شناسایی شد. از 22 نمونه مثبت گوسفندی در 15 نمونه بروسلا ملی تنسیس و 1 نمونه به عنوان بروسلا آبورتوس بیووار (1، 2 و 4) شناسایی شد. نظر به اینکه در 2 راس گاو، بروسلا ملی تنسیس و در 1 راس گوسفند بروسلا آبورتوس، شناسایی شد، بنابراین در گله هایی که در ارتباط نزدیک با یکدیگر نگهداری می شوند ممکن است دام ها به گونه‌های غیر ترجیحی خود آلوده شوند. با توجه به نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می شود جهت تشخیص بروسلاها در نمونه شیر، با استفاده از پرایمر های اختصاصی که قادر باشند تمام بیووارهای بروسلا آبورتوس و بروسلا ملیتنسیس را تشخیص دهند از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز در کنار کشت استفاده شوند. تفاصيل المقالة