سابقه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری یک ارگانیسم گرم منفی، مارپیچی شکل و غیر مهاجم است. این باکتری عامل زخم معده است و نقش مهمی در ایجاد سرطان ولنفوم معده دارد. هدف از این پژوهش ارزیابی حساسیت و ویژگی آزمایش اوره‌آز سریع در مقایسه باPCR است. مواد و روش ها: تعداد30 بیماردارای زخم پپتیک (تست) و30 بیمار دارای سوء هاضمه (شاهد) در سال های 1385و 1386 از دو مرکز اندوسکوپی استان فارس انتخاب شدند. از هر بیمار یک نمونه ی بیوپسی معده تهیه و وجود عفونت هلیکوباکتر پیلوری با آزمون های اوره آز سریع و PCR به عنوان استاندارد طلایی بررسی گردید. یافته ها: میزان آلودگی، حساسیت، ویژگی ،ارزش پیش بینی مثبت (PPV) و ارزش پیش بینی منفی (NPV) با استفاده از اوره آز سریع به ترتیب در گروه تست 67/76% ،76/80% ،23/69% ، 92/85% و 65/60% و در گروه شاهد 67/46% ، 94/52% ، 18/68% ،62/41% ، 17/77%تشخیص داده شد. نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که ارزیابی آلودگی ، حساسیت و ویژگی آزمون اوره آز سریع برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری در بیمارانی که تحت درمان قرار نگرفته اند قابل قبول می باشد. اما استفاده از این آزمون در بیماران تحت درمان با آنتی بیوتیک ها و به ویژه داروهای مهار کننده ی پمپ پروتونی در زمان استاندارد (2 ساعت) ، حساسیت و ویژگی قابل قبولی را برای تشخیص باکتری ندارد. به همین دلیل انجام آزمون های تکمیلی دراین بیماران پیشنهاد می گردد. تفاصيل المقالة

سابقه و هدف: اغلب سویه‌های اشریشیا کلی (E.coli) O157:H7 توانایی اتصال محکم به سلول های ورو و تولید شیگا توکسین را دارند. این مطالعه با هدف توسعه یک مدل آزمایشگاهی پروبیوتیکی برای محافظت در برابر اشریشیا کلیO157:H7 انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر به صورت تجربی بر روی سویه های پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم (Bifidobacterum) و سویه های شیگاتوکسینوژن اشریشیا کلی O157:H7 در سلول‌های تک لایه ورو انجام شد. برای این منظور سویه های پروبیوتیک‌ در محیط MRS کشت و سپس به چاهک های رده سلولی ورو اضافه گردیدند. پس از گرماگذاری، سلول های خالص شناسایی شده واجد ژن های stx1، stx2، مخلوط هر دو و نیز سوسپانسیون کشت اشریشیا کلی O157:H7 به هر چاهک اضافه و نتایج CPE پس از 24 ساعت گرماگذاری در انکوباتور CO2 به وسیله میکروسکوپ معکوس بررسی شد. یافته‌ها: بر اساس مقدار شیگاتوکسین و اشریشیا کلی O157:H7 استفاده شده، سلول‌های ورو پیش تیمار شده با پروبیوتیک‌ها اثر متفاوتی نشان دادند. شیگاتوکسین و اشریشیا کلی O157:H7 به تنهایی سبب تخریب زیاد سلول شدند. اما پیش تیمار پروبیوتیکی موجب کاهش قابل ملاحظه تخریب سلول های آلوده به اشریشیا کلی O157:H7 گردید. در مقایسه با سلول های کنترل با توجه به میزان پروبیوتیک مورد استفاده، 80 تا 100 درصد سلول‌ها سالم باقی ماندند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که بیفیدوباکتریوم ها و محلول روماند حاصل از رشد آن‌ها موجب کاهش تخریب سلول‌های ورو در حضور شیگاتوکسین و اشریشیا کلی O157:H7 می شوند. بنابراین امکان استفاده ازآنها در صنایع غذایی به عنوان یک مدل واکسن زنده در پیشگیری و درمان عفونت‌ها می تواند وجود داشته باشد. تفاصيل المقالة

سابقه و هدف: بیماری سل ریوی یکی از مهم‌ترین عوامل عفونی منجر به مرگ و میر جهانی است. از بین مبتلایان به این بیماری تنها 10% از افراد آلوده شده با باکتری مایکوباکتریوم توبرکیلوسیس علائم بیماری را از خود بروز می‌دهند. این مساله نقش عوامل ژنتیکی را در حساسیت ابتلا به این بیماری را نشان می‌دهد. هدف از این پژوهش تعیین پلی‌مورفیسم‌های ژن رسپتور بتا 1 اینترلوکین 12 در بین بیماران مبتلا به سل ریوی است. مواد و روش ها : این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 120 بیمار سل ریوی و 167 کنترل سالم انجام شد. پلی مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی در دو ناحیه G/A 1637 + و C/T 1664+ به وسیله PCR-RFLP تعیین گردید. یافته‌ها: در بین افراد بیمار و سالم مورد پژوهش هیچ‌گونه تفاوت عمده‌ای در توالی آللی نواحی G/A 1637+ و C/T1664+ مشاهده نشد (05/0≥p). همچنین هیچ‌گونه ارتباط معناداری بین پلی‌مورفیسم ژن رسپتور بتا 1 اینترلوکین 12و حساسیت به سل ریوی وجود نداشت. نتیجه‌گیری : با وجود عدم ارتباط بین پلی‌مورفیسم‌های ژن رسپتور بتا 1 اینترلوکین 12 و سل ریوی به دلیل نقش موثر عوامل ژنتیکی در حساسیت نسبت به بیماری‌ها، انجام پژوهش‌های بیشتر در این مورد پیشنهاد می‌گردد. تفاصيل المقالة