امروزه استفاده از گیاهان در سنتز نانوذرات فلزی که خاصیت ضدمیکروبی دارند، مورد توجه قرار گرفته‌است. هدف مطالعه حاضر بیوسنتز نانوذرات نقره از عصاره آبی گیاه رزماری و سپس بررسی تاثیر این نانوذرات و سم مانکوزب بر علیه باکتری‌های عامل پوسیدگی نرم جدا شده از هویج، سیب‌زمینی و پیاز در طی دوره انبارداری بود. آنالیز نانوذرات نقره بیوسنتز شده بر اساس طیف‌سنج ماوراءبنفش و FTIR (طیف سنج مادون قرمز) انجام گردید. باکتری‌های عامل پوسیدگی نرم با استفاده از محیط‌های کشت انتخابی و اختصاصی از هویج، سیب‌زمینی و پیاز جداسازی و شناسایی شد. یک جدایه بیمارگر از هر نمونه سبزی با شدت بیماری‌زایی بیشتر جهت انجام آزمون‌ها انتخاب شد و حداقل غلظت بازداری (MIC ) آنها در برابر تیمارهای آزمایشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که MIC ایزوله‌های بیمارگر در برابر غلظت 2580 میلی‌گرم در میلی‌لیتر نانوذرات نقره و 1000 پی‌پی‌ام سم مانکوزب به ترتیب برابر با 88/88 درصد و 100 درصد بود. میانگین درصد آلودگی سبزیجات به جدایه‌ بیمارگر در حضور نانوذرات نقره در ماه سوم انبارداری به ترتیب برای پیاز، سیب‌زمینی و هویج 70، 80 و 70 درصد و میانگین درصد آلودگی سبزیجات به جدایه‌ بیمارگر در کنترل تلفیقی باکتری‌ها با نانوذرات نقره و سم مانکوزب در سه ماه انبارداری برای پیاز، سیب‌زمینی و هویج به ترتیب برابر با 45، 40 و 40 درصد بود. با توجه به نتایج می‌توان از کنترل تلفیقی نانوذرات نقره بیوسنتز شده و سم مانکوزب در کنترل باکتری‌های عامل پوسیدگی نرم هویج، سیب‌زمینی و پیاز استفاده کرد. تفاصيل المقالة