بررسی دو اثر در کنار هم، اغلب می‌تواند زمینه درک بیش‌تر آن‌ها را فراهم کند. به‌ویژه که از یک آبشخور باشند ولی متفاوت جلوه کنند. به نظر نویسنده دو اثر بوف کور (هدایت) و ال الا(سرانو) در عین بهره‌مندی از یک جلوه (نسبتاً) مشترک، طوری به زاویه خویش می‌روند که گویی دو مقوله جدا از هم هستند! بوف کور بیش‌تر شرح آنچه گذشت است، ولی ال الا منجر به اتفاق و اتحاد روحی و معرفتی می‌شود. با یکی انفراد و افتراق، با یکی اتحاد و یکی شدن! پیچیدگی این آثار در وصف شخصیت‌ها و فضا باعث شد با نگاهی به اصل روایت با منطق مورد نظر گریماس پرداخته شود تا ضمن تشریح بیش‌تر روشن شود آیا در دل چنین آثاری(که مملو از تکرار و ابهام است) می‌توان به دنبال نظام خاصی بود؟ و اینکه وجود جلوه‌های مختلف یک فرد در عین تضاد چه اندازه می‌تواند به اتحاد و یکی شدن نزدیک شود؟ تفاصيل المقالة