چکیدهمقدمه: اینترنت دنیای مجازی است که به افراد فرصت تجربه شکل خاصی از روابط اجتماعی را میدهد که در آن افراد حضور اجتماعی واقعی ندارند. بنابراین با توجه به اهمیت آسیب‌شناسی فضای مجازی در توسعه جوامع، در جامعه ما نیز در سال‌های اخیر به فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات توجه زیادی شده است. تحقیق پیش رو با هدف پیش‌بینی میزان استفاده از شبکه‌های مجازی بر اساس سازگاری اجتماعی و کنترل عواطف در نوجوانان انجام پذیرفت.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر همبستگی و جامعه آماری آن 350 نفر دانش‌آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهر کرج در سال 1397-1396 بودند که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش برای گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان دبیرستانی (1993) و پرسشنامه کنترل عواطف (1997) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق رگرسیون چندمتغییره انجام شد و از طریق نرم افزار SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته‌ها و شاخصهای توصیفی و استنباطی در این پژوهش نشان داد، میزان استفاده از شبکه‌های مجازی رابطه مثبت و معناداری با سازگاری اجتماعی و کنترل عواطف دارد (01/0P>). نتیجه گیری: بنابراین با توجه به بررسی فرضیه پژوهش و نتایج تحلیل آماری در قسمت یافته ها، می‌توان نتیجه گرفت به دلیل وجود رابطه بین متغیرهای پژوهش میزان استفاده از شبکه‌های مجازی، میتواند پیش بینی کننده سازگاری اجتماعی و کنترل عواطف باشد. تفاصيل المقالة

Sustainable development is about balancing the economic, social, environmental and political dimensions of development, which the complexity of dimensions’ sectors requires considerations of development stage and futurism .In developing countries like Iran, overlooking the environmental social responsibility dimensions of sustainable development in governmental organizations have undermined their performances and credibility. Hence, the main purpose of this study is to provide an implementation model of Sustainable Development strategies based on Corporate Social Responsibility and Green Management in executive bodies. This is a developmental-applied research with a comparative-inductive logic for data collection and descriptive method research. The statistical population consists of two groups of experts with sample size of 32 persons and managers and deputies of provincial executive bodies with sample of 360 persons. Data were collected using a questionnaire and field survey; Confirmatory Factor Analysis was used for data analysis and SPSS and AMOS were used for modelling structural equations. The reliability of the research was studied by a survey filled by university professors and Cronbach's alpha coefficient. Results approved the suggested model and showed that corporate social responsibility has a positive and significant association with green management and accountability. In other words, corporate social responsibility can predict green management in the executive organizations. Based on the experts’ opinions, corporate social responsibility (the leadership component and internal organizational processes), Green Management (leadership component) and accountability (organizational accountability) have the highest importance among all factors in this research. تفاصيل المقالة

زمینه و هدف: مصرف کیسه‎های پلاستیکی جدا از مشکلات محیط زیستی، مشکلات بهداشتی و اجتماعی که ایجاد می‎نماید، عوارض اقتصادی فراوانی نیز به همراه دارد. تهران سهم بسیار بزرگی در مصرف کیسه‎های پلاستیکی دارد و تاکنون مطالعه‎ای در این زمینه انجام نشده است. لذا این مطالعه با هدف تعیین وضعیت آموزش، نگرش، ترجیحات و رفتار مراجعه‎کنندگان به میادین میوه و تره‎بار در مورد مصرف کیسه‎های پلاستیکی در شهر تهران و تدوین محتوای آموزشی در مورد راهکار کاهش مصرف آن، انجام پذیرفته است.روش بررسی: جامعه مورد مطالعه این پژوهش مقطعی توصیفی، 1220 نفر از زنان و مردان 18 سال به بالا مراجعه‎کننده به میادین میوه و تره‎بار 22 منطقه شهر تهران، بود. روش نمونه‎گیری به صورت نمونه‎گیری خوشه‎ای طبقه‎ای انجام شد. با استفاده از یک پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا، جامعه پژوهش به صورت تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‎ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بیش‎ترین اتفاق نظر در مورد علل افزایش کیسه‌های پلاستیکی در ایران، آسانی استفاده از این کیسه‌ها(%56) و فقدان جایگزین‌های مناسب (7/%53) بود. بیشترین اتفاق نظر در مورد بهترین راه حل کاهش مصرف کیسه پلاستیک، آموزش و فرهنگ‎سازی(3/%51) و در دسترس بودن جایگزین‎های مناسب(3/%45) و کمترین اتفاق نظر در مورد آن، بسته‎بندی مناسب(1/%0) و افزایش مالیات تولید و مصرف کیسه پلاستیک(5/%2) بود. اکثریت مردم تمایل به دریافت آموزش و نیز استفاده از کیسه‎های خرید جایگزین داشتند.در مجموع وضعیت نگرش افراد شرکت کننده در مطالعه خوب بود و در رفتارشان نیز منعکس می‎شد. اکثریت مراجعان به میادین میوه تره‎بار( 1/%97) باآموزش به مردم برای مصرف بهتر کیسه پلاستیکی به عنوان بهترین راهکار تفاق نظر داشتند و پس از آن 1/96% با راهکار کاهش مصرف کیسه پلاستیک از طریق مدیریت بهتر توسط مسئولان موافق بودند.بحث و نتیجه گیری: آمادگی بالای افراد در کمک به حل معضل افزایش کیسه پلاستیک باید مورد توجه مدیران قرار گیرد. به نظر می‌رسد مردم هنوز آمادگی مناسبی برای اعمال مداخلات قانونی و اقتصادی برای کاهش مصرف کیسه‎های پلاستیکی ندارند و بیشتر برآموزش و دسترسی تاکید داشتند. تفاصيل المقالة